Multiculturele feestperiode

Standard

Vandaag even de Meir getrotseerd in de zoektocht naar cadeautjes.
Onverrichterzake teruggedraaid.
Zo druk!

Man.
Ik haat het om in de rij te staan voor de kassa en al helemaal als je constant je adem moet inhouden.
Want shoppende medemensen zijn niet altijd van de fristen.
Gedimme.
Nu dus nog shopwerk.

Maar!
Op de Meir stond nog wel een bord van de Joodse gemeenschap (denk ik).
Met de steun van A en al.

Chanoekah

Wat Antwerpen niet tolerant?
Wat verdrukking van gemeenschappen?

Ha! 

 

 

Netwerking

Standard

Ik vermeldde hem al een keer.
Ik heb bij hem de gratis e-course netwerking gevolgd en ontvang als gevolg daarvan nu geregeld een nieuwsbriefje.
Meestal gaan die nieuwsbriefjes gepaard met een vraag naar actie: kom eens naar een opleiding, ga eens naar de boekhandel en koop mijn boek,…

Nu lees ik tussen de regels echter de smeekbede om meneer’s blog te frequenteren. Om eens te kijken welke tips hij me wekelijks onde de neus kan schuiven.
En om te zeggen dat weblogs dé hype van het moment zijn.

Verder geeft hij het advies om, als je zelf nog geen weblog hebt, er een te beginnen. Om je kennis te delen. Om mensen uit je netwerken ervaringen en advies aan te reiken op een ogenschijnlijk ongedwongen manier.

En hij heeft gelijk.
Of toch gedeeltelijk.
Blogs zijn niet dé hype en zeker niet van het moment.
Blogs zijn wél uitermate geschikt om mensen te leren kennen en hun gedachtengoed te begrijpen.
Blogs zijn in elk geval cool.

Het andere stuk van weblogs, de interactiviteit, heeft hij niet helemaal begrepen denk ik (trigger alert!). Enkele dagen nadat ik op mijn weblog iets heb gepost over hem en zijn netwerking cursussen, kreeg ik zijn mailtje (uit een bulk opdracht, wat had je gedacht).

Nieuwsbrieven om eens alstublieft naar mijn website te gaan kijken.
‘t Wordt precies wel een hype.
Daar zal Pietel wel voor iets tussenzitten!
Want beginnen iet alle hypes in Antwerpen?

Oewerket?

Standard

Zo werkt het punt b e.
Nieuw speeltje van de gasten van DNS.
Gemaakt en gepromoot door meneer Pietel die zich in het slavencircuit heeft opgewerkt tot ergens aan de Bright Side.

Niet van jaloezie en al eh, maar ‘k zou misschien ook wel een stapje naar Duvel Guillaume willen zetten.
Vooral om er mijn schone kantjes nog wat beter op te blinken en enorm veel te leren.
Maar ik zweer u: ooit werk ik ook aan de Bright Side of Slave Life!

Maar.
Zo werkt het lijkt mij een schoon concept.
Iets voor ons moeder.
Zij stelt immer de vraag om foto’s te mailen, mapjes aan te maken en foto’s af te drukken via foto.com.
Nu moet ik dus niet meer als helpdesk optreden.
Snel snel doorsturen die URL.

MAAR!
Het geheel laadt enerverend traag.
De schone knopjes laden blijkbaar niet.
Zo werkt het (niet)
Of het aan mij, mijn pc, browser, internetverbinding, what so ever ligt, weet ik niet.
Jammer eigenlijk, want een site over hulp die zelf traag is en wel wat hulp kan gebruiken…

Nu ja, voordeel van de twijfel geven en al.
En aan ons moeder doorgeven!

Viral Marketing

Standard

Meneer Willekens van Ogilvy stuurt af en toe een spambommetje rond op het internet. Als je in zijn mailinglist zit, behoor je tot de “early blog adoptors”. Ik ook.
Eerlijk?
Ik had er meer van verwacht.

Vorig jaar was er de commotie rond de Fanta World edition die dan naar verschillende A-listers werd opgestuurd. Een sterke zet? Nah.
Zeker niet als je bedenkt dat van alle mensen die op de Blogstorm van ogilvy er maar enkelen werden aangeschreven met een postpakket.

Nu ja.
Postpakketen kosten bergen geld en blikjes fanta groeien ook voor een multinationaal bureau niet aan de fantabomen.
E-mailpakketjes met een linkje erin zijn dus de oplossing.

Bij tijd en wijlen wordt er eens duchtig gespamd door de Heer Willekens, met de nodige clicks en commotie (you wish!) tot gevolg.
Want da’s de bedoeling.
Dat de ontvanger erover schrijft.
Dat ie een levendige beschrijving geeft van wat je binnenkort kan verwachten.

Vandaag is het een linkje voor Proximus.
Een stevige stoeipartij (?!) in een maïsveld die na enkele ogenblikken al gedaan is.
“Omdat het buiten even snel gaat als binnen”.

Eerlijk?
Ik had er meer van verwacht.
Als ik geschiedenis schrijf met mijn liefdesstift, haal ik normaal wel iets meer dan een half kladje. Mocht ik mijn kunnen gebruiken om een product aan te prijzen, ik zou godverdomme zeggen dat mijn vleesdolk in zijnalleen gemakkelijk een hele kruistocht zou aankunnen!
Een spotje van dertig seconden over mijn genotsknots? Voor de omtrek alleen dan ofwa?

Nee.
Ik vind het niet erg overtuigend.
En ja.
Ik kan het beter.
Wedden?