Kerstverlof

Standard

‘t Is al echt verlof geweest van de week.
Echt kerstvakantie.
Niks gepland, niks moeten doen.
Wachten, dat wel, op nummer twee. Maar verder?
Niks.
Rust en focus.

Op wat echt belangrijk is.
Truus, als nog-even-enig-kind.
Charlotte, als nog-even-zwanger-en-dan-weer-mama.
Mezelf, als nog-even-en-danvader-van-twee-met-drie-vrouwen-in-huis.
Focus.

Alle dagen gaan sporten, want dat gaat er  de komende weken wat over schieten.
Alle dagen al heel de dag met Truus gespeeld, want dat gaat de de komende weken ook wat minder zijn.
Alle dagen samen, met het gezin, gegeten.
Heerlijk.

Zo van die kleine dingen?
Samen ‘s middags warm eten kunnen eten?
En gezellig blijven zitten?
Dat is verlof, voor mij.

‘s Morgens op tijd op staan om te gaan sporten en dan een hele lange dag hebben.
Opstaan voor de rest wakker wordt, om de krant te lezen, koffie te slurpen en wat te schrijven.
Na te denken over de nabije en minder nabije toekomst.
Focus.

Het zal hard veranderen, morgen of zo.
Of overmorgen.
Of vandaag.
Heel hard.

En da’s niet erg.
Want wij zijn met z’n allen nog gewoon een week of drie thuis.
Om niks te doen dan met mekaar bezig te zijn.
Bezig te zijn met kleine dingen.
Verlof, quoi.

24 thoughts on “Kerstverlof

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *