Wat oud is, fout is

Standard

Sofie is haar job kwijt. Omdat ze, zo luidt het officieel, een onvolwassen houding aanneemt op de werkvloer en allesbehalve een werkattitude heeft.

http://peerauto.tumblr.com/post/76950567930/waarom-ik-bij-metro-sneuvelde-als-online-journalist

Erg vervelend vooral, zowel voor haar als losgewoelde en strijdvaardige journaliste als voor Metro. Ambities fnuiken is voor elk bedrijf nefast, althans dat is wat ik geloof. Natuurlijk lezen we hier maar een zijde van de medaille. Die van de jonge, vlotte pen. Digitaal opgegroeid, net van de schoolbanken en nog steeds schenenschoppend. Ik herken het.

Ik merk vooral bij mezelf dat ik daar milder in ben. In het schenen schoppen. Ik haal alleen maar uit als het écht raak moet zijn. Meestal is het dan ook wel raak en vreet ik er de met zoete wraaksaus overgoten bonen van. Soit.
Sofie dus.

Net als zovelen bereid om het tegen het gevestigde bastion van verrimpelde balzakken op te nemen. Klaar op de eerste rij om de stenen op te vangen. Of de stokslagen. Haters gonna hate, maar wie een hond wil slaan vindt licht een stok. Zeker een hond met een eigen mening.

En net daar wringt het schoentje. Dé kloof.
De jeugd versus het establishment. Wat oud is fout is. Jammer dat dat stukje van het bedrijf wel beslist over dat waar het om gaat: betaald worden. En als dat is om acht uur aan een bureau te zitten en te copy-pasten, dan is dat zo. Als dat betekent dat je, in ruil voor wat choco op het brood op de spreekwoordelijke plank, moet schrijven waarop geklikt wordt, dan is dat zo. Als dat je niet zint, houdt het, zoals bij Sofie, op.

We zitten nu eenmaal in een draaiende machine. Een economische realiteit. Mensen huren mensen om werk te verrichten. En hoe je het draait of keert, het is de man met de portefeuille (m/v) die de bankrekening aanvult. En daar komt meestal bij dat die in ruil ook zeggenschap wil over wat je doet en hoe je dat doet. Deal with it.
Als het gemakkelijk was, had iedereen een eigen zaak. Een eigen gazet. Een eigen vliegtuigonderdelenfabriek.

Ik kom als jonge dertiger geregeld in contact met nog jongere werknemers. Die liefst van al glijdende uren hebben, een gsm en laptop van het bedrijf en een platte structuur. Om dan zo snel mogelijk op te klimmen. Zie je waar ik heen wil? Dus.

Mijn advies is erg eenvoudig en zeker niet hoogstaand. Het is de weg van de minste weerstand. Als de situatie je niet zint, pak dan je boeltje. Probeer te veranderen wat kan, trek je conclusies en “kere kee were”. Of leg een paar principes neer, plooi jezelf naar de grillen van de baas en leidt een zorgeloos arbeidsleventje.
Of doe je eigen ding. Your way. BAM!

Sofie, begrijp me niet verkeerd. Ik geloof best dat je in een hokje werd gestopt en dat je daar niet helemaal inpast. Story of my life. Het is nu vooral zaak om niet alle bruggen op te blazen, je troepen te hergroeperen en vooruit te kijken.

If you can’t beat them, join them.

7 thoughts on “Wat oud is, fout is

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *