Wanneer het tijdelijke het eeuwige wordt

Standard

Ondertussen een week geleden liet je alles wat het was.
Een week geleden stonden we vandaag met allemaal rond je bed. Erg bedroefd en toch ook een beetje opgelucht. Geen onderzoeken meer, geen transfusies. Alles in rust en stilte opgelost.
Goe gedaan vava.
Topkeirel!

Een paar weken geleden passeerde ik nog met jullie eerste achterkleinkind. Blij als een klein kind toen ze op je schoot zat en naar je lachte. Geweldig trots zoals alleen overgrootouders dat kunnen zijn. Een heerlijke zondag was dat.

Nog maar net geleden gingen jullie met alle kleinkinderen naar zee. En dagje uitwaaien. Een dagje gelijk vroeger. Diezelfde week brakten jullie nog heel de stad af. Een misviering meer meepikken voor de mennekes die daar niet gingen geraken op Moederdag. Omdat je dat belangrijk vond.

Ik herinner me als gisteren dat je op donderdag steeds wist wat de voetbaluitslagen van de jeugd in, gotbetert, Meer waren. Dat je elk krijswoordraadselwoord kon vinden en wist uit te leggen. Dat je wist welke ijsheilige er wanneer kwam en waarom er een bepaalde naamdag speciaal was voor iemand.
Dat wij eigenlijk naamgenoten zijn, via de ondertussen al een hele tijd heilig verklaarde Johannes De Doper.

Dat ik postbode petten in mijn verkleedkoffer had liggen, eerst met weinig gouden biezekes, later met meer. Gewoon, omdat je toen opklom maar wel nog steeds je petten doorgaf.
Dat je mijn lievelingsknuffel maakte en lappen op mijn broeken naaide. Tot voor kort nog hamerde dat ik een zadelhoesje moest kopen om mijn jeans te sparen. Maar dat je er ook niks mee inzat om ze te fiksen.
Dat je vava was. Gewoon, omdat dat zo was.

Dat je het twee jaar geleden niet nodig vond dat wij voor de Kerk zouden trouwen, omdat we daar eigenlijk nooit komen. En dat je wel zo blij was dat we wel op het Schoon Verdiep trouwden. Een pracht van een dag, trouwens.

Dat jij Krols heette en ik De Loore heeft nooit een rol gespeeld.
Dat we geen bloedbanden hebben, is nooit een probleem geweest.
Gewoon, omdat dat zo was.

En nu, nu is’t niet meer.
Niet meer voor echt, want eigenlijk is’t nog wel.
Voor altijd.

4 thoughts on “Wanneer het tijdelijke het eeuwige wordt

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *