Ik weet waar ik aan zal denken als Bruce Springsteen zijn Better Days inzet op Werchter classic!
Jaisalmer, en dan vooral de Thar-woestijn, zijn voorlopig toch wel het absolute hoogtepunt van onze reis door Rajastan…

Na een minder comfortabele rit met de nachtbus vanuit Pushkar (koud, met extra bobbels in de weg) was het ontvangst in hotel Shahi Palace warm en op het gemak. Een knusse kamer en alles snel geregeld, camel safari incluis. De gouden stad was ook meteen een schot in de roos. Denk aan fata morgana en een indische woestijnstad. Dat. Niet te groot, zodat onze ruwe gids veilig opgeborgen kan blijven. Vriendelijke en mooie mensen ook. Het lichtspektakel op de gele zandstenen paleizen bij zonsondergang maakte ons in elk geval heel vrolijk.

Om onze eerste halfjaarlijkse huwelijksverjaardag te vieren mocht het echter iets extra zijn. We hadden weinig concrete to do’s bij aanvang van onze reis, maar op een kameel door de woestijn rijden was er sowieso een van. Via ons hotel regelen we dan ook een tweedaagse trip, met overnachting in de woestijn.
Om acht uur staan we vol spanning te wachten tot onze jeep ons komt ophalen. Na een half uurtje rijden is er helemaal niets meer te zien van de beschaving, op een drietal gezadelde kamelen en onze twee begeleiders\ koks na. Het opstijgen verloopt verbazend vlot, al duurt het toch even voor we ons wat minder onwennig voelen op dat grote beest. Doorheen de hele dag worden ritjes afgewisseld met voldoende stops om vers te koken op een klein kampvuur, wat te genieten van het zonnetje en het landschap op te nemen. Tegen de avond voelen we allebei onze benen verkrampen en ons gat verzuren. Net op tijd zien we de zandduinen verschijnen en kunnen we ons kamp beginnen opslaan. Zo’n woestijnschip besturen kruipt niet in je koude kleren!

Die duinen, dat ‘niks dan zand’! Charlotte krijgt al meteen een krop in haar keel. Het heeft dan ook iets heel onwezelijk om daar te zitten. Ongelooflijk mooi. Het besef ook dat je echt wel heel ver weg bent van alles en iedereen. We zien de zon ondergaan en de sterren verschijnen. Zonder een andere lichtbron dan ons houtvuurtje is de hemel bezaait met sterren. We kijken onze ogen uit vanuit ons geimproviseerd woestijnbedje, om vervolgens rustig in te slapen.

De volgende ochtend valt het ons beiden moeilijk om op te staan. We voelen ons allebei alsof we ‘s nachts anaal verkracht zijn door onze kameeltjes. We vinden het dan ook niet erg dat er nog maar een uurtje te rijden is. Als geoefende ruiters mogen we zelfs al in galop verder. Blinkend van trots en totaal geradbraakt komen we aan bij de jeep die ons terug naar ons hotel voert.

Ja, these are the better day’s, baby! Toch zeker een van de betere van onze trip!