Vorige week nog eens een Twunch gedaan.
Gaan gaan eten op de middag met mensen die je alleen via Twitter kent.
Oorspronkelijk door Tom, Koen en Tom bedacht, nu opgepikt door alle lagen der Twitterati.
Tegenwoordig is het ook zeer zeker “done” om een Twunch te sponsoren, net zoals Quickie dat deed. Vincent van Quickenborne kreeg het Twunch virus te pakken na de eerste “Twunch for Life” (back in the days!) en deed daarna nog een paar keer iets. Rond een thema, met gesponsord eten en een boel heisa.
Ach, haters gonna hate.

Nee, vorige week donderdag deed ik mee met een berg dames.
Straffe Madammen, naar eigen zeggen.
Toffe vrouwen met twee voeten in de businesswereld, that is.
Goed gegeten, wat opgestoken van kunst dankzij Merel en een paar Straffe Madammen leren kennen.
Ik doe volgende keer in Antwerpen weer mee, dat staat vast.

Wat mij erg opviel?
Na het eten en de vertellingen verviel het geheel in een koffieklatsj.
Ach, net zoals mannen altijd mannen zullen zijn, zo ook met de dames.
Vrouwen blijven eigenlijk meisjes.
En ik kan dat wel appreciëren.

Foto van Cato Leonard