Op tijd en stond moeten we eens wat verder durven gaan.
Een klein stapje maar, dat dan leidt tot een zotte tocht.
Die comfortzone, die is goed om ‘s avonds in je zetel in te zitten.
Af en toe.
Maar de rest van de tijd: durf verder te gaan.
Durf eens iets anders te doen.
Spring GOTVERDOEME eens in het diepe.
Ik durf dat ook niet altijd.
Er is altijd een reden om het niet te doen.
Rationeel gezien is het even onnozel om het wel te doen dan om het niet te doen.
Voor en tegen.
Fuck it.
Je kan niet alles rationaliseren.
Kiezen en ervoor gaan.
En als het moet: een stapje terug en opnieuw.
Met een aanloop.
gohja, ik zou zeggen dat naar Zweden verhuizen toch wel een behoorlijke jump uit mijn comfortzone was 😉
kan tellen ja. En heeft dat je gevormd?
Natuurlijk! Zo´n 2000km wonen van alles wat je al je hele leven lang gewoon bent (gaande van simpelweg naar den Delhaize gaan tot een pint gaan drinken met je maten) verandert je. Daarom ook dat expats vaak samen optrekken, denk ik.
Kameraad van me zit momenteel in Berlijn, daarvoor in Genève.
Weg voor altijd schat ik 🙂