In mijn leesboek dat Google Reader heet, lees ik tijdens de lunch dit:
Een huis, naast een huwelijk en een hoop kinders, dat was het summum van saaiheid en trivialiteit.
Wel, ergens is dat ook zo.
in de geesten van al wie “jong en rebels” is.
Vast ook nog in de eenzaten die er geen behoefte ana hebben.
Maar echt: het is maar zo burgerlijk als je het zelf maakt.
Ik heb een appartement en kan niet wachten om samen met mijn toekomstige vrouw een andere stulp te tuigen.
Wonen onder een eigen dak. Heerlijk.
Mijn huidig lief en toekomstige vrouw wordt ten andere binnen 175 dagen (of daaromtrend) gehuwd gelijk een burger dat doet. Met een feest en plechtigheden en geplogendheden.
Burgerlijk? Hell no.
Een hoop kinders? Wees gerust.
Een stuk of twee, drie.
In een draagzak en mee op verlof.
Mee op café (daar mag toch niet meer gerookt worden) en mee naar overal.
Salonburgers, maar wel met een ruime blik.
Ja, burgerlijke burgertrutten, dat zijn wij.
Hell no.
Fuck Yeah!