Die keer dat er een gat in de keuken zat

Standard

Ik vertrok gisteren blijgemutst naar het werk.
Dinsdag moet u weten, is mijn favoriete werkdag, samen met donderdag, doch dit geheel ter zijde.
De deur lieten we open want er zou een man komen met een individuele watermeter. Die laatste moest door de eerste worden  geïnstalleerd zodat we vanaf na de installatie geen water van de buren meer zouden moeten betalen.
Sommige van onze buren hebben namelijk, u gelooft het amper, een exotische tuin op het dak gemaakt.
En zo’n tuin, dat heeft dorst. 400l per dag, ik zweer het aa!

Nu, wij blij natuurlijk.
Waterrekening naar beneden, liquide middelen naar boven.
Altijd goed voor grootuitgevers als wij.

Wij dus alle twee naar ons respectievelijke werk.
So far, so good. Dinsdag, weet u wel.

Na een stevige dag (met stage in de namiddag) arbeiden, teen ik de trap op naar ons stekje.
Een eigen huis, een plek onder de zon.
De deur is nog van slot, exact zoals ze ‘s morgens werd achtergelaten en het voelt raar.
De keukendeur is dicht: goed gedaan waterman!

Even zoeken naar de watermeter levert al snel resultaat op.
Een gat in de keuken!
KLOOTZAK!

En niet mooi afgewerkt of recht gezaagd of iets.
Ah nee, een loodgieter is geen schrijnwerker.
Miljaar.
Onze keuken wordt plots een bouwwerf.
Was de keuken volgens de schatter weinig waard, dan is ze nu volledig afgeschreven.

De syndicus die alles regelde was vandaag, woensdag, doofstom.
Radiostilte.
Stilte voor de storm?
Hij zal een staartje krijgen, ‘t kulleke.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *