81,92%

Standard

Er werden gisteren rapporten uitgereikt op het TNA.
Iedereen kreeg een speech (die we pofessioneel zijn misgelopen) die de laatstejaars bedankte, een bundeltje papieren en een glas wijn.
Wijn kan naar believen vervangen worden door iets anders: de catering was best wel a-ok.
Meer moet er over de speech en de receptie ook niet gezegd worden, lijkt me: de thuisblijvers hadden dikke pech (wat de receptie betreft) en volgens bronnen heb je met het missen der speech eigenlijk, euhm, niets gemist.

Maar.
Het bundeltje papier.
Belangrijke, minder belangrijke en heel belangrijke dingen staan daar neergeschreven.
Een relaas.

Van elk vak kreeg ik om te beginnen een getuigschrift.
Op die manier moet ik tenminste dit jaar niet meer overdoen als ik van school zou veranderen.
Belangrijk dus.

Er was ook een blad met punten.
Punten die ik verdiend had door stevig mijn best te doen.
Punten die ik verdiend had door te doen waar ik goed in ben.
Punten die ik verdiend heb door te doen wat de mensen mij vroegen.

Punten die ik kreeg door een minimum aan inspanning te leveren en toch een belachelijk hoog resultaat te behalen.
Ik ben er wel blij mee, maar echt trots (trots als in: “Ik heb een berg beklommen, nu ben ik trots op mezelf”) ben ik er niet op.
Wel, nogmaals, erg blij.

Het heel belangrijk stukje papier: getuigschrift van een goede en regelmatige leerling te zijn.
Kwestie van mijn educatief verlof (dat ik maar heel beperkt heb opgenomen) te verantwoorden bij de baas.

Klink ik somber?
Begrijp me niet verkeerd: ik ben blij dat dit jaar achter de rug is, dat we met z’n allen (ons klasje is de max) halfweg zijn en dat er een lichtje aan het einde van de tunnel is.
Alleen: de manier waarop.
Ik heb er niet keihard voor moeten blokken.
Ik heb er geen moment slaap voor gelaten.
Stress lag enkel bij mezelf (“oei, dat moet mmorgen klaar zijn. En er is nog niks.”)

Maar ach, mijn lief is nu een halve meester rijker.
Officieel en op papier.
Nog een schooljaartje doorbijten en dan kont schoppen als leerkracht.
Ergens in’t middelbaar? Ergens anders? Nederlands voor anderstaligen?
Graag.
Ooit.
Binnen een jaar of tien.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *