Een dag ziekteverlof zonder jezelf echt slecht te voelen, het geeft een beetje een wrang gevoel.
Dat ik niet kan werken staat echter buiten kijf: mijn rechteroog schuurt alsof er zandkorrels onder het ooglid zijn geveegd. Hopelijk beginnen de druppels snel echt te werken, want het waas waar ik nu doorheen moet zin te kijken is echt vervelend.

Het ergste vind ik echter dat er niet zo heel veel is wat ik kan doen met een geblesseerd oog: lezen doet pijn, computer doet pijn (ondanks een extreem goed scherm), film doet pijn, de wind en het licht buiten doen pijn. Met één oog kijken?
Dat gaat even ja. Maar na een tijdje wordt dat oog echt moe en is het helemaal gedaan met iets te doen.

Wat er nog wel lukt, is koken.
Gisteren soep en chapati en saus voor lasagne.
Vandaag lasagne en pudding.

Ik merk nu ook wel dat een dagje extra door de week, zelf te kiezen of een vaste dag, de levenskwaliteit een streepje hoger trekt.
Een dag waarop iedereen moet gaan werken maar waarin je zelf kan kiezen wat je doet: boodschappen doen, huishouden, koken, cd’s kopen,…
Jep, vier vijfde werkweek. Ooit wordt dat de standaard.
Onthoud mijn woorden!