Het is godgeklaagd.
Elke vezel in het lijf wist wat er ging gebeuren. Elkeen die me langer dan tien minuten kent, had het kunnen voorspellen.
Behalve ik…

Olivier kwam langs om een hapje te eten.
We zaten samen op de trein van centraal Brussel naar centraal Antwerpen. En daar werd de trend gezet: meneer kwam er door met een zak okkernoten. Okkernoten.
Gelijk twee goedlachse gorilla’s zaten we daar in de trein: lachen, eten, brullen.
Plezier voor twee, de medepassagiers vatten de humor niet geheel en al.

Snel de lasagne in de oven en wachten en plannen maken.
Glaasje wijn, hapje kaas: jawel, mannen met smaak!
Het was gezellig en lekker en de voorzet voor het plan was gemaakt.
Dat we dat plan maar verder moesten bespreken aan den toog: plannen op bierviltjes zijn altijd de beste.

En plots was het vandaag.
Een gat in de nacht, in de portemonnee en in het plan.
Maar! De eerste stappen zijn er!
Het idee! De basisgedachte.

Maar na de nacht, de dag…

OW! En Twitter is coo-h-ool!