Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik heb eigenlijk tevel vakantie gehad deze week. Dat was de ontdekking die ik vanmorgen met een kreet maakte.

Ik ben me namelijk totaal niet bewust van welke dag het is, wat de huidige datum is of hoe laat het is en zou moeten zijn. Mijn gevoel voor tijd en plaats zijn volledig weg.

Op zich is dat geen ramp. Daar dient vakantioe dan ook voor, nietwaar?
En geloof me, het is beestig om op het ritme van je lichaam te leven: opstaan als je wakker bent, eten wanneer je honger hebt, zwemmen als het te heet wordt en slapen als je moe bent.

Maar als een mens vliegtuigreisjes wil maken, is er natuurlijk wel enig belang bij om op een deftig uur het tarmac te betreden. Kwestie van ergens te geraken in het leven.

En de kreet van vanmorgen werd veroorzaakt door een combinatie van bovenstaande feiten. Ik was er van overtuigd dat ik op donderdag 23 januari het vliegtuig te nemen had naar Bangalore. Paste perfect: donderdag, dus nog een halve week aan het strand!

Dag Jan. Het is op donderdag helemaal geen 23 maar 24 januari. Wat dus betekent dat mijn jet op woensdag van zijn oren maakt als ik nog op het strand lig. Ach ja, woensdag dan eh, nog een halve week min een dag. Ook goed.

Hiiiiiiiiiiiiii!
Woensdag, da’s als het ware morgen!
En en en ik heb hier nog geen foto’s getrokken en geen restaurantjes geprobeerd (of toch nog maar drie of zo) en geen dolfijnen gezien en eigenlijk nog geen echte feestjes gevonden. Shiiiiiit.

Tja. Vanmorgen dan maar gaan wandelen met het oog op dolfijnen. Schoon, zoals die af en toe bovenkomen en weer ondergaan.
Wanneer ik door de “jungle” terugwandel, komen er drie apen over het paadje gesprongen. Wow! Mijn zucht voor wildlife wordt wel netjes ingevuld!

Als ik dan ook nog een visarend de zee zie induiken, ben ik echt tevreden.
Nu nog twee keer lekker gaan eten en ik kan met een gerust hart naar Bangalore vliegen morgen. Want een strandvakantie, die moet niet te lang duren.