Het Chirokamp is weer ten einde en het was mooi.
Gelachen en gegeten en gespeeld en gezwommen en gelopen en gedanst (nu ja) en gezongen en nog zoveel meer.
Ook enorm veel geluk gehad: de storm van zondagnacht (bericht van geelonline.be) raasde voorbij en liet ons achter met chaos, stress, een dertigtal omgevallen bomen, bange kinderen, een doodsbange kok en een leidingsploeg van heb ik jou daar. Geen gewonden, slechts 25% van één van de tenten naar de verdoemenis en geen evacuatie (hoewel het niet veel heeft gescheeld).
Details komen in foto’s (ooit) en aan de betere toog te lande.

Maar het was dus uitermate goed.
Helaas betekent het einde van het kamp ook bijna het einde van mijn actieve Chirocarrière.
Ik weet ook wel dat je chiroleider blijft voor het leven, maar ooit houdt het op.
Dat dit met de nodige tranen en brokken in de keel gepard ging moet ik u niet vertellen, maar dat ik tijdens de speech ook volledig sprakeloos was, dat is nieuw.
Medeleiding, leden: u hebt nog wat tegoed!

Een mens denkt dan: einde kamp, begin rust.
Maar niets is minder waar.

Vandaag is er een barbecue anex tuinfeest.
Vrijdag en zaterdag wordt er een dodentocht gestapt.
Zondag 10 augustus komt de juffrouw naar huis van haar kamp.
Dinsdag 12 augustus komt Swami naar België en vrijdag 15 augustus ga ik een hele dag met hem op schok.
De dag erna wordt de brave kerel weer op het vliegtuig gezet richting Bangalore.

Vanaf 16 augutus worden r wat afspraken gemaakt voor kleine miniprojectjes, 23 augustus doen we van Akkerpop, 6 september is er een Startdag met een feest erbij (de laatste Chiro nationaal activiteit voor deze kerel), 14 september wordt het jongste broertje voorzien van een doopsel en aansluitend is er een week vakantie.

En dan komen de Hellacopters en dan gaan we naar de Oktoberfesten en dan is het tijd om eens in Dublin te gaan piepeloeren en dan en dan en dan…

Ik weet wat gedaan!