En plots besef ik het.
Terwijl Peter Van De Veire zijn danske doet, terwijl de meute danst als dwazen, terwijl iedereen pilsbier zwelgt.
Terwijl ik zelf netjes meedoe.

Soms, niet te vaak maar soms, hoeft het niet voor me.
Soms is het genoeg.
Soms kan ik beter alleen zijn, alleen in mijn rijk der dwaasheid.

Want in mijn hoofd beste medemens, is het niet altijd peis en vree.
Wee u die mij denkt te kennen en denkt in te schatten.
Wee u die hoopt het achterste van mijn tong gezien te hebben.

Gelukkig besefte ik het.
Wie weet wat er volgende keer gebeurt.
Gelukkig ben ik nu, want morgen is het feest.