Een paar uur uitblazen aan zee is heerlijk.
Het duurt een tijdje voor je er bent, maar dan heb je ook wat.
Van Antwerpen naar Nieuwpoort in een uur en half.
En dan later nog eens terug ook.

Drie van de broers gezien, evenals mijn chinese adoptiezus.
Dat ze het er naar hun zin hadden.
Ik had er nog een briefje vol nieuwjaarswensen te voldoen voor de mama en de papa.
Ontroerd en al.
Minder als bij de omameter, maar wel: tranen onder de oksels en emoties in de keel.

En dan: wandelen en uitwaaien.
Nu: moe, voldaan en zand in de schoenen…