Het moet niet altijd het centrum van de wereld zijn waar ik de zon uit mijn gat laat schijnen. Gisteren een bezoekje gebracht aan de stroppendragers in Gent.
Plezierig en gezellig eens ik er was.
Ik had moeten weten dat de Krommenelleboog niet direct een straat is waar ik direct naartoe had kunnen rijden.
Ik heb dan ook ongeveer heel de Gentse binnenstad gezien, wat door het late uur van aankomst en het druilerige weer een redelijk desolate indruk gaf.
En ook: moest Gent een soevereine staat zijn, hun grootste exportproduct zou de eenrichtingsstraat zijn.
Overal! Eén! Richtings! Straten!
Doch: niet getreurd want het gezelschap was aangenaam en ‘t was plezant en lekker eten en al.

MAAR!
Om vanuit de hoofdstad van Oost-Vlaanderen op een deftige manier (zonder file, zonder kleerscheuren,…) in Leuven te geraken, moet een mens onnoemelijk vroeg opstaan.
Om zes uur vertrokken en om tien na zeven toegekomen. Damn.

En nog!
Als inwoner van het centrum der wereld (Aantwaarepe ist centrùm, de rest is pàrreking) ben ik gewoon om langs de E19 richting hoodstad van het bier te vliegen met de Porsche Fiësta. Vandaag was dat echter enigszins anders.
De E40 is de ultieme nachtmerrie voor elk geciviliseerd menspersoon. Ik heb dan ook een uur lang met de daver op het lijf gezeten.
En op één ochtendrit meer ongevallen gezien dan in de hele maand september samen!

Ik blijf het zeggen: ze zijn zot over’t water!
Maar dat zullen de mensen van Linkeroever ook wel zeggen…