Gisteren teruggekomen van Werchter.
Zondag te vijven op de grond gaan liggen (de luchtmatras was donderdag al lek…) en ingeslapen gelijk een foetus.
Maandag om negen uur de fijne geluiden van een day after gehoord: tenten die worden afgebroken, het laatste ontbijt dat wordt gemaakt, de laatste fuifbeesten die zingend naar hun tent gaan.
De tas ingepakt, een banaan binnen en vertrokken.
Tent opruimen? Daar zijn anderen voor: donderdag hadden we met twee alle (vijf) tenten omhooggezet, dus deelde ik mezelf een day off toe.

Thuiskomen, douchen en liggen en slapen.
Heerlijk!

En dan tegen een uur of zes redelijk hard terug met beide voeten in de realiteit gegooid.
Afspraken gemaakt, plannen gemaakt en mezelf teruggetrokken met een film in m’n bed.
En vandaag: opgestaan gelijk ne verse!

De plannen van deze schone dag: wassen en drogen, tickets boeken, vaccins halen, dorpsraad.
Verder ook nog: website A maken, website B updaten, internet bijlezen, Werchter reports zoeken.

En last but not least: het gesprek van de eeuw. En ook een beetje van’t leven.
Samenvattend komt het neer op een week die in én seconde wordt beleefd. Waarbij elke dag een jaar is en de seconde een uur of drie. Een beetje pijn kan fijn zijn, sprak de masochist en hij babbelde lustig verder…