Maandag en dinsdag komen en gaan als gewone schooldagen.
Group B begint zich redelijk thuis te voelen in Windows en Paint, maar Word blijft toch wat moeilijk.
Sporten bij 32 graden op dinsdag doet me de das om. Niet aleen snap ik nog steeds niets van cricket, ik ben ‘s avonds ook doodop.
Inpakken voor het huwelijk van dokter Ravikrishna wordt uitgested tot woensdagochtend.

Hoewel, inpakken? Wat heeft een man nu nodig voor drie dagen Bangalore? Propere  slipkes en een tandenborstel.
En de fototas, but that goes without saying.
De bus naar Thiruvanantapuram en daar de trein van 12.55u naar Bangalore. De coupeegenoot is al eens in Belgie geweest en weet zelfs dat er een Atomium staat. Fijn zo!
Tegen 18u leg ik mezelf te slapen en slaap de volle twaalf uur zodat ik netjes op tijd wakker ben om de trein te verlaten om 07.00u stopt. De indische spoorwegen, ze rijden mooi op tijd. Al duurt een ritje vaak enorm lang.
De terugrit zal iets minder lang duren: voor iets meer rupees kan ik een vliegtuigzitje krijgen: slechts anderhalf uur. Die keuze was dus snel gemaakt.

Als ik om elf uur in de ceremoniezaal binnenkom, is er al vanalles aan de gang. Traditionele voorbereidingen, maaltijden, geschenken voor alle vrouwen aanwezig, offergaven,…
En alles wordt netjes vastgelegd op film.
Ook ik krijg ontbijt e wat later lunch, netjes op bananenbladeren zoals ik dat het liefste heb 🙂

Nu moet ik wachten tot half zes voor het eerste deel van het echte feest, de rest volgt morgen. Redelijk zot alemaal.

En wat nog meer: volgende week nog trouw! De broer van Kalla, de huisbazin, gaat zich in de echt verbinden en daar zijn ook alle belgem uitgenodigd.
Zotte sfeer hier, zijt maar  gerust!