Foowk.
Concentratie ligt diep onder nul.
Elke zintuiglijke prikkel is er teveel aan, geen haar op mijn hoofd (en’t zijn er al niet zo veel meer) die de aandacht bij de les kan houden. Er spookt vanalles door de kop, het beest in mezelf wordt volledig zotgemaakt.

Geen gram professionele aandacht, geen centimeter vordering op deze eerste werkdag.
Mocht ik in een sector van snipperdagen werken, ik nam er eentje. Of baaldagen.

En dan niet dat ik enorm hard aan het balen ben, wel omdat het resultaat hetzelfde is.
Tobben heet het in mijn geval.
En vooral: nadenken over abstractheden waar geen definitie van bestaat en waarvoor nog minder antwoorden voorhanden zijn.

Foowk!
Ook voor dingen die ik normaal echt wel plezierig vind (folders bouwen, websites knutselen,…) vind ik geen meter motivatie.

Tot er iemand mijn aandacht vraagt.
Of hulp.
Of een opdracht heeft.
Dan sta ik klaar met al mijn kennis, kunnen en aandacht én motivatie!

Maar uit mezelf iets zinnigs/productiefs doen voor iemand anders?
Ho maar.
Ik had dat al vóór mijn verlof, maar het zieke beestje zit er nog steeds…

Een beetje ‘t zuur aan’t zoetje precies.