Spike: RIP

Standard

Woensdagochtend, iets voor elf. Het was zo ver.
Nog enkele minuten en Spike, de lieve boxer van ons gezinnetje, zal het ruime sop kiezen naar de eeuwige jachtvelden.
De brave hond lag vanochtend toen ik vertrok roerloos op een deurmat: hij ademde nog maar kwispelen of de kop wat lichten was er teveel aan.
Toen vader een uur later met hem naar buiten ging voor de geregelde behoeften, legde hij zich achteraan in het lange gras en wou niet meer opstaan…

En hij kan echt niet meer.
Moeder belde me met tranen in de ogen en een krop in de keel.
Want ondanks alles (ruiven, kwijlen, blaffen,…) was Spike een lid van ons gezin.
Een vrolijke, altijd waakzame vriend.
Iemand die altijd wou spelen en die altijd in was voor een fikse wandeling.

Om elf uur krijgt hij een spuitje.
Een lethal injection.
Heel jammer, maar noodzakelijk: het heeft geen zin om iemand die je graag ziet langer dan nodig te laten lijden.

We zullen hem missen, die lieve wildebras.
*snif*

One thought on “Spike: RIP

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *