Wij van de Chiro zijn nogal verknocht aan foto’s.
Zeker van op kampen en feesten hebben we eindeloos veel beeldmateriaal.
En we wisten dat al wel hoor.
Maar tot voor vandaag stond dat allemaal netjes bij onze proost, gesorteerd volgens een systeem.
Jep, een systeem. Een bij ons onbekend systeem, een door hem nooit neergeschreven systeem.

Een paar weken geleden ruilde de brave man echter het tijdelijke voor het eeuwige en nam met zijn ziel ook zijn sorteersysteem mee naar de hemel. We zijn vandaag even in zijn huis binnengeweest om de dia’s op te ruimen en zagen dat het er niet veel waren: het waren er ENORM VEEL!!! Logisch ook, als je even rekent: twee kampen per zomer (jongens en meisjes) met tussen de 100 en 150 foto’s per kamp. En dat vijfendertig jaar lang…

Nu is de vraag natuurlijk wat er met al die dia’s moet gebeuren.
Stockeren en wegsteken is geen optie: dan kwijnen ze alleen maar weg.
Archiveren dus. En labellen en al.
Maar al die foto’s, da’s een Himalaya aan werk… Inscannen, opslaan, bijwerken,…
En dan alles op DVD’s branden. Gesorteerd per vijf jaar of zoiets. Met een kort tekstueel overzichtje. En een mooi covertje.

Deze namiddag dus even langsgegaan bij het museum van Hoogstraeten. En of ze die kunnen opslaan en digitaliseren en op tinternet gieten. Would be nice.
Want om dat door een commerciële instelling te laten doen hebben we de centjes niet…
En om dat zelf te doen? Geen tijd, zoals steeds.