Die middag…

op VRTnieuws.net.

Toch geen sjerp voor Tinne Rombouts

vr 10/11/06 – In Hoogstraten wordt Vlaams parlementslid Tinne Rombouts (CD&V) toch niet de jongste burgemeester van het land. Drie andere partijen hebben immers een anti-CD&V-coalitie gesmeed.

Op 8 oktober kwam CD&V als winnaar uit de bus in Hoogstraten. De partij boekte 13 procent winst en werd zo de grootste partij.

De 27-jarige CD&V-lijsttrekker Rombouts haalde het ook in voorkeurstemmen van huidig burgemeester Arnold Van Aperen (KVB).

Het stond dus zo goed als vast dat Tinne Rombouts de burgemeesterssjerp zou mogen omgorden en meteen zou ze zich ook de jongste burgemeester van het land mogen noemen.

Er waren ook al afspraken dat Van Aperen schepen zou worden, maar hij heeft nu achter de schermen een nieuwe coalitie gesmeed met de kleinere partijen Groen! en Hoop. Samen beschikken ze over een nipte meerderheid.

Tinne Rombouts is erg ontgoocheld. “Dit is een mes in de rug voor de kiezers van Hoogstraten”, reageert ze.

“We hadden een akkoord ondertekend, maar blijkbaar heeft hij intussen onderhandelingen gevoerd met Hoop en Groen!. Voor de zoveelste keer heeft hij dus mensen proberen te bedriegen.”

Ik ben eens benieuwd.

Uit goede bron had ik dit van de week al vernomen, maar ik durfde het haast niet voor waarheid nemen.

Want dat zou nu niet echt mijn idee van politiek zijn.

Dat Groen! nu mee kan sleutelen aan het beleid vind ik goed en plezant.

Dat Arnold terug burgemeester wordt, vind ik minder.

Het is ook tegen de natuur van de groene politieke mens in mij.

Groen! heeft jarenlang een zwaar anti-Arnold-Van-Aperen-beleid gevoerd vanuit de oppositie.

Zij beloofden in hun programma (rechtstreeks of tussen de lijnen) dat er met hen nooit ofte nimmer iets met Arnold zou worden begonnen. “Want we kennen ’em!”.

En nu is de gladde aal er toch in geslaagd zijn sjerp veilig te stellen.

En hoe jammer ik het ook vind, ik kan Tinne Rombouts geen ongelijk geven als ze zegt dat dit een mes in de rug van de Hoogstratenaar is.

Van Aperen is koppig en als het moet geniepig.

En door die eigenschappen te combineren zal hij altijd zijn eigen goesting doen.

Maar dat wisten we al.

Dat Groen! zich nu als slachtkip met zo’n sluwe vos in één kamer durft op te stellen, duidt niet op moed maar op suïcidale neigingen. Ik hoop van ganser harte dat dit verhaal een mooier einde krijgt dan dat van de vos en de raaf, maar ik vrees ervoor.

Aan alle Groene! schepenen dan ook mijn goede raad: “Boer let op uw kippen!”

Want een man die vreemd gaat onder de ogen van zijn eigen volk, is als een kat in het nauw.

En die maken rare sprongen.

Waarvan het hierboven vermelde artikel slechts een eerste huppelpasje is…