Impressies van Wann.es

Jeroen ziet het allemaal niet meer zitten. Een leven zonder partner is niet hèt Mekka van geluk. Een goede job, veel vrienden, goedgevulde vrijetijdsbesteding, een gezellige relatie, een eigen huis en veel geld én tijd om dat geld uit te geven: dàt is het ideale!

Nah. Ook dat heeft zijn scherpe kantjes.

• een goede job in het Leuvense: dagelijks 200km’s in een gemiddelde tijdspanne van 3u (met uitschieters van een uur of vier à vijf)
• dezelfde fijne job die met reistijd iets van een 12 à 13 uur van de schamele dagelijkse vierentwintig afsnoept.
• veel vrienden uit verschillende hoeken van het land, uit verschillende categoriëen. Deze vrienden willen allemaal wel eens gaan eten, iets gaan drinken, samen eens goed lachen en zeveren.
  schoon zenne, maar de laatste twee maanden heb ik zo ongeveer gemiddeld twee keer per week op restaurant gezeten, een dag of drie enkele uren in een rokerige (doch gezellige) kroeg doorgebracht en een avondje of twee ergens bij iemand thuis.
• goedgevulde vrijetijdsbesteding: Chiro vreet elke week minstens tien uur van mijn beperkte “vrije tijd”. Soms is dat zelfs nog een pak meer (feestweekenden, kampvoorbereidingsweekend).
  Dan hebben we ook nog de voetbal met zijn wekelijks karater ten zaterdagnamiddag. Met een zeer belangrijke “derde helft” natuurlijk (die ik dit seizoen helaas meermaals heb moeten laten vallen).
  Ook het webloggen en vooral het lezen van die krengen is een avondlijke bezigheid (staat weblogs lezen nu al gelijk aan boeken lezen?!) waar ik me ook stevig in kan verlaten. In dat laatste zou ik zelfs nog wat meer tijd willen steken (met een echt weblogsysteem voor mezelf en niet zo’n wannabee-blogspot ding).
• een gezellige relatie: dit is wel iets cools. Maar net als coke: super tricky! Je kan je handen (laten we het proper houden) er serieus aan verbranden. Want stel dat alle bovengenoemde puntjes ook opgaan voor de andere kant van de relatie. Qua urenbesteding dan, de inhoud is vrijelijk te kiezen.
  Dan concentreert de relatie zich dus op enkele uren van de dag (of van de week/weekend, mits niet geheel en al samenwonend zijnde). Een concentratie die enkel mogelijk is dankzij goed plannen en agendamatige afstemming. Niet zo evident voor iemand (laat staan twee iemenden) die lak hebben aan agenda. Of, zoals ikzelve, agendadeling. Ik zal niet gemakkelijk mijn agenda overschrijven (jawel, papieren agendas’ por favor) op een voor iedereen zichtbaar medium. En zo ook voor de wederhelft van mijn relatie.
  De Madame in kwestie heeft het bovendien zo enorm druk met eindwerken, eindjury’s en het eidne der tijden, dat ik er maar al te vaak naast kom te staan.
  Ook wel (eerlijk is eerlijk) door mijn overvolle “vrije tijd”.
• een eigen huis: binnenkort een appartement huren in de schone binnenstad. Met twee medebewoners. Twee mannen. Drie mannen onder één dak dus.
  Nee, niet met de Madame (die er wel menig uur zal slijten, onthou mijn woorden!) maar met “maten”. KWestie van de Madame rustig naar school en desgevallend het buitenland te laten gaan.
• veel geld én de tijd om dat geld uit te geven: Sinds ik in november2005 van de studerende tot de werkende klasse ben bevorderd (what’s in a name) kan ik mezelf wel tot de geldbezitters rekenen. Geen miljonair, maar ook geen landloper. Er is dus wel degelijk geld om uit tegeven. In vergelijking met mijn studententijd zelfs énorm véél geld.
  Tijd is echter iets anders. Vele restaurant en cafébezoeken zorgden tot nog toe een zeer groffe hap uit het budget en ook de “derde helft” stond wekelijks garant voor een financiële aderlating. Af en toe eens een weekendje weg (en dus per definitie op hotel) kon ook rekenen op een dikke duit in het spreekwoordelijke zakje.

Klinkt redelijk positief me dunkt: economie én de HoReCa worden mede rechtgehouden door mezelf. Maar is de “vrije tijd” die daar gespendeerd wordt wel zo kwaliteitsvol? Wordt die tijd wel evenredig verdeeld? Wordt er met andere woorden een deftige verhouding gezocht tussen relatie, vrienden en hobby? Ik denk van niet. Want als ik alles een gewicht van belangrijkheid zou meegeven, zou ik tot andere verhoudingen komen. Dan zou mijn “vrije tijd” er geheel en al anders uit komen te zien.
Mijn insziens is een degelijke planning (calendar matching) een stap in de goede richting. Misschien. Want dan komt er nog een factor van afstand en reisduur bij. En van kosten. En van “emotionele druk”.

Versta me niet verkeerd: ik bén gelukkig in hoe mijn situatie nu is. Maar dat sluit niet uit dat er verdorie nog veel verbeterd kan worden. En met veel bedoel ik écht véél.
Dus Jeroen: bezint eer ge begint, doch met mate…