Morgen stille mars tegen zinloos geweld en voor meer veiligheid.
Ik ga er heen. Met het openbaar vervoer en al.
Misschien gaan er nog wel mensen mee, maar dat weten ze dan nog niet.
Net met Madame gebeld en zij vindt het redelijk hypocriet om nu plots wel mee te gaan doen met een mars. En of ik niet inzag dat er elke dag erge dingen gebeuren. Verkrachtingen en home/carjackings en meer van dat fraais. En dat zo’n stille protestmars toch niets uithaalt. En dat er toch niemand iets mee zal doen.
Mijn veralgemenende reactie was dan redelijk contradictorisch: “dus eigenlijk kan ikd an uit je woorden besluiten dat we dan maar beter niets doen. Dat een druppel op een hete plaat toch niets afkoelt en dat de zee toch al vol water zit…”
Olie op het vuur dus. Want ruzie maken, dat kunnen we. Aan de telefoon dan nog.
En na een kwartier besluiten dat het toch wel goed is om af en toe eens alle gal over de ander te kunnen spuien. Kewl!