Om 08:00u stond ondergetekende aan de schoolpoort. Samen met zijn madam. Om wat schetskes voor madam in te scannen. Voor haar eindwerk…
Nu, als hulpvaardige pipo ben ik m’n geld blijkbaar echt wel waard: altijd klaarstaan voor de medemens, belangeloos en zonder vooroordelen. En eigenlijk geeft me dat een goed gevoel. Helemaal warm wordt ik ervan. In deze tijden van egoïsme, kilte en winstbejag, doe ik aan vriendelijkheid. Ik help hier, steek daar een handje toe en als je me belt sta ik je maar al te graag bij met woord, daad en goede raad.
Zonder eigenbelang? Tuurlijk niet. Ik ben ook maar een mens. En mensen doen, door de band genomen en de Moeder Theresas, Dalai Lama’s en Ghandi’s buiten beschouwing gelaten, niets voor niets.
En dat iest waar men het voor doet kan vanalles zijn. Geld. Waardepapieren, natura (een lekker etentje, verse groenten uit d’n hof,…) of zelfs vriendschap en liefde. Mensen verwachten dat als je iets doet, dat je er iets voor terugkrijgt. Zelfs als je vrijwilligerswerk doet, wil je er iets voor terugzien. Erkenning, vriendschap, plezier, liefde,… You name it.
En in deze tijden van narcisme kunnen vriendschap en liefde wel eens de sleutelwoorden worden.
Met z’n allen op naar een mooiere wereld, naar een groot en eensgezind Europa (zonder de Hollanders en de Fransmannen dan maar) en hopen dat de zon schijnt!

Weer een mooie dag in het verdere verschiet: Eindwerken en eindwerken eindwerken.

En morgen: testjes doen bij Fortis AG in Brussel! (And I’m proud of it)

(gisteren stond er een werkwoords -dt- foutje in mijn post. Dank u wel Lien om dat eventjes te melden. Ondertussen is het gelukkig verbeterd…)