runforlife

Automatisatie, maar dan makkelijk

Standard

Voor ons project van Run for Life moesten mensen kunnen inschrijven. Ze moeten inschrijven, een mailtje krijgen en de ploegkapitein moet dan betalen.

Niet zo moeilijk, maar ook niet super eenvoudig.

tl;dr

Dankzij Google Forms, Google Spreadsheets en Zapier krijgt iedere ploeg van Run for Life nu een mailtje wanneer ze inschrijven.

Full story

Er moest dus een oplossing bedacht worden die snel op te zetten is, makkelijk aan te passen en nog makkelijker te consulteren.

Een makkelijk formulier, een overzicht in een spreadsheet en een automatische mail met betalingsgegevens.

Dat kan met een zelfgebouwd formulier via Contact Form 7 of Gravity Forms, maar daar heb ik het geduld niet voor. Om daarin een formulier te bouwen dat ook meerdere opties (ik wil meelopen, komen helpen of alleen maar spaghetti eten) herbergt, ben ik een paar uur zoet.

Dan maar via Google Forms zodat alles ook meteen in een mooi overzicht komt. Twee vliegen in één klap.
Maar dan de bevestigingsmails. Dat ontbreekt in Google Forms. Dacht ik.

Hallo Zapier.

Deze wondertool zorgt ervoor dat je verschillende webtools met elkaar kan verbinden. Zodat je e-mails kan sturen naar een e-mailadres in een spreadsheet, bijvoorbeeld. En dat dat elke keer kan, wanneer er een nieuwe regel wordt bijgeschreven. En dat je de andere velden van die regel ook kan gebruiken om je e-mail op te vullen.

Ik was enorm content, die avond dat ik maar een half uurtje tijd had en dat het wél af moest. Dank u internet. Dank u Zapier.

Run for Life, the day after

Standard

Mijn eerste marathon was een succes.
Niet alleen de eigen prestatie (die wel ok was, maar niet zonder slag of stoot) maar vooral de hele organisatie.
Zowel de lopers (vriendschap en broederschap) als de bevoorraders (helden op bepaalde momenten!) als de masseurs (nooit deed dat zoveel deugd, waarvoor dank).

Van ‘s morgens half zeven toen ik uit mijn bed rolde en pannekoekenbeslag vond over helpende handen bij de inschrijving en geweldig veel supporters bij de start.
Aftellen en applaus en gejuich en oorverdovende stilte toen we vertelden dat we meer dan tienduizend euro hadden opgehaald. ‘s Avonds bleek het om twaalfduuzend lappen te gaan. Te zot, eigenlijk.

Tijdens het lopen fietsen er een boel bevoorraders mee, stond er volk langs de kant en babbelden de lopers gezellig wat met elkaar. Dolle pret, zwaar afzien en lekkere drankjes drinken. En repen en appelsienen en pannekoeken eten.

En bij aankomst stond er een massa volk te wachten!
Vrienden, familie, collega’s en omstaanders van allerlei slag.
Applaus en felicitaties. Schouderklopjes en lachende gezichten.
Van mezelf niet in het minst.

Want blij dat ik was. Nooit zo blij geweest om de Groenplaats op te lopen.
Nooit zo blij geweest dat ik kon stoppen met lopen.
En een heerlijke massag in’t verschiet, alleen wist ik dat toen nog niet.

Binnenlopen bij de Karel De Grote hogeschool waar de masseurs een hoekje hadden gekregen. Allerlei tafels met masserende handen en ingeöliede lijven, bemoedigende woorden en vooral: warme en droge kleren.
Gemasseerd worden door kneedgrage handen en een paar keer de woorden “Doet dat pijn? Ja? Dan doe ik dat nog een keer.”.
En dan als, ahum, herboren van de tafel springen.

Nee, de dag liep van een leien dakje.
Iedereen wist wat ie moest doen, er waren voldoende drankjes en tussenstops en helpers en vooral: voldoende geld van sponsoring.
We klokten af op 12000 euro. Nah.

Ikzelf voel me vandaag beter dan verwacht.
Een beetje pijn in de achillespees en de knietjes, maar verder niets.
Een licht gewichtsverlies van een kilo of drie, maar dat wordt er op de komende kerstfeesten wel terug aangegeten als ik de geluiden uit de keuken mag geloven.

Volgend jaar?
Opnieuw.
Loop jij ook mee?