Motionmill

Standing desk: het verdict

Standard

Sinds een goede anderhalve maand sta ik op kantoor.
Mijn bureaustoel werd direct ingepalmd en daarmee was de beslissing onomkeerbaar.
Een hele dag staan. rechtstaan.
Van de ene voet op de andere huppen terwijl je mailt.
Zot eh?

En eerlijk: dat is niet lastig.
De eerste week (wat maar een halve was) heb ik op mijn tanden gebeten.
Voetzolen en de hielen.
En de kuit.
En de achillespees.
Pijn, maar ook wat ongemakkelijk in de onderrug.

Het bureau

Het bureau dat ik gebruik is een Ikea Frederik Computer Stand.
Maar dan met de onderste en bovenste planken omgewisseld.
Eenvoud siert, dus dat is echt “ne fermen bureau”.

Ik heb daar gewoon mijn computer bovenop gezet en verder liggen er nog wat boeken bij.
En dat is dat.

De schoenen

Een erg belangrijk onderdeel van de standing desk zijn je schoenen.
Ik heb gemerkt dat de minste ongelijkheid na een tijd leidt tot lijden.
Een klein hakje? Auwtsj.

Daarom: hoe platter hoe beter.
Binnenkort eens speciale Reebok Nano’s 2.0 op kosten van den baas bestellen, denk ik.
Want de gezondheid van de medewerkers, die gaat toch  voor op een paar centen, niet?
En een bureaustoel, wat kost dat wel niet?

 Meer en betere samenwerking

Mijn collega’s komen geregeld al eens aan mijn toog staan.
Gezellig en makkelijk babbelend.
Sneller en korter overleg ook.

Ook voor u: loop gerust eens binnen.
Ge moogt zelfs een koffieke drinken.
Aan mijn toog.

Het grote waarom

Omdat dat dat anders is dan de rest.
Er even uitspringen, dat is plezant.
Onnozeliteit, maar toch.

Ernst ook, want full time zittend werken  geeft je belachelijk meer kans op een hartaanval: 54%.
Of op pijnlijke rug.
Daarom: sta af en toe eens recht en wandel wat rond.
Hopla, gratis levensreddende gezondheidstips.
Graag gedaan.

De toekomst

Ik heb er geen idee van of ik binnen een jaar nog rechtsta.
Is dat belangrijk?
Nope.
Verandering van spijs en eten, da’s belangrijk.
En af en toe eens stilstaan bij onze gewoonten en die dan ook in vraag durven stellen.

Die keer in mijn inbox op’t werk

Standard

 

Subject: Wannes on the run

Er was eens… 2501 jaar geleden een maffe Griek die vond dat hij dringend de benen moest strekken. De man begon een heuse run op Athene, ooit het middelpunt van de Oude Wereld. ‘t Was voor een goed doel, naar ‘t schijnt. De rest is geschiedenis.

Dezer dagen heeft een stel maloten besloten om dit -onder meer met Wann.es The Brave- nog eens stevig over te doen. De tocht gaat dan wel naar Antwerpen, want in Athene valt niet echt veel meer te rapen. En, toegegeven, Antwerpen is toch ook een beetje het middelpunt van… de parking.

Op vrijdag 23/12 tussen 14u en 15u zou De Dappere met zijn cohort de Groenplaats opstormen, al dan niet op een brancard – doch dit terzijde. Ik vermoed dat hij dan wel wat morele steun, schouderklopjes, een paar snel gefluisterde woorden om de PIJN te verzachten of gewoon onze deugddoende aanwezigheid kan gebruiken. Vandaar dat de bedrijfleiding besloten heeft op die bewuste vrijdag om 13h collectief het werk neer te leggen, zodat jullie een heilzame groet kunnen brengen aan een dappere collega die een stukje van z’n leven opoffert om buikloop te stoppen.

Men zegge het voort.

de chief, managing director

Awel ik vind dat fijn, zo van dat bazenvolk dat zich dan ook eens tot de gewone man wil buigen.
Nee serieus, mijn bazen, die rocken knoerhard, eigenlijk.

Social Media, da’s iets voor mensen

Standard

Dat was de grote rode draad die ik doorheen de presentatie van Ben Caudron telkens kon terugvinden.

Ik mocht namelijk gaan kijken en luisteren, om eens te kijken of onze ideeën van social media in bedrijven wel klopt.
We krijgen nogal vaak de vraag: “En hoe moet dat nu, zo social media gebruiken?”.
De namiddaglezing van Ben leerde me een paar nieuwe inzichten, maar bevestigde vooral wat ik al wist.

Zo legt hij de nadruk op de mens in de hele media mix.
Als bedrijven daar niet in geloven, kunnen ze er beter van wegblijven.
Mensen faciliteren, support bieden en aanmoedigen. Tools, technologieën en middelen komen zoals zo vaak (projectmanagement, todolists,…) op de tweede plaats. Als je, ahum, mindset niet goed zit, kan je het schudden.

Mentaliteit

Bij veel bedrijven heerst al een hele tijd paniek. Er gebeurt iets aan de buitenkant en het management kan maar niet begrijpen wat dat is. Het is iets van “de jeugd”.
Iets dat gratis is, maar toch veel geld kan kosten.
Blokkeren dan maar?
Of gecontroleerd open zetten?

Eén van de mooiste zaken die Ben aanstipte was de mentaliteitsverandering die gepaard gaat met het gebruik van Social Media.
Ik las net nog een treffende post van Fons Van Dyck over het Nieuwe S.O.C.I.A.A.L. Dat alles open is en dat geld op de tweede plaats komt.
Dat het vooral belangrijk is om de juiste, échte leiders te identificeren en er voor te zorgen dat alle individuen in de organisatie in dezelfde richting bewegen. Een vloot van speedboats, zoals ik dat Bart (van Netlash) ooit hoorde zeggen.

Om als bedrijf echt munt te slaan uit Social Media, moet er eerst een voldoende aangepaste sfeer van openheid, vertrouwen en veiligheid heersen. Zorg dat je mensen zichgoed voelen en ze zullen dat uitstralen.
Denk niet te ver, maar hou het op het bureau. Kijk eerst wat er intern kan veranderen voor je de buitenwereld wil aanvallen.

Geloof je niet in samenwerken, collaboreren en, om er maar eentje te noemen, de mens achter de functie?
Blijf dan weg van Social Media om de conversatie aan te gaan. Dat werkt niet. Veel projecten zijn een nobele poging om op de kar te springen, maar sterven vaak een snelle dood.
Redenen genoeg:

  • het is voor de jeugd
  • Wat brengt dat nu eigenlijk op?
  • Geen steun van bovenuit
  • Ge moet iets op Facebook doen, maar niet tijdens de werkuren
  • …

Hoe het dan wel moet?

Luister, denk na en vraag het aan Social Media Specialisten.
Klinkt onnozel, maar serieus: als je een griepje hebt, ga je naar de dokter en om een muur te bouwen bel je een metser. Ieder zijn stiel, ieder zijn vak.
Zorg dat je je organisatie mee hebt: sta je bovenaan? Kijk dan eens rond en praat (sociaal eh) met de mensen. Observeer. Leer.
Sta je niet bovenaan? Zorg dan dat je steun krijgt. Zorg dat het management mee is.
Overtuig hen, laat hen rondkijken en praten met mensen. Laat hen observeren en leren.

Continue reading

The book of your ideas

Standard

Er wordt mij soms gevraagd wat wij eigenlijk doen op’t werk.
“Wat gebeurt er daar binnen bij Motionmill?” vragen ze dan.
Ik vertel dan over ons werk op het internet. Dat wij eigenlijk alles doen, van grote websites tot kleine projecten  en tot webshops toe. Dat wij ook e-mailmarketing doen, maar dat je evengoed even kan binnenlopen voor wat hulp, straffe ideeën of goede raad.

Want als er iets is dat in al onze projecten doorschemert, dan is het wel dat er wordt meegedacht. Natuurlijk is de klant koning, maar ook koningen hebben soms een minder moment.
En net voor die mindere momenten maakte collega Jennifer een boekje.

The book of your ideas.
Omdat het uw ideeën zijn die wij graag uitwerken. Ideeën waar het alerwildste al af, waar al echt over nagedacht is. Ideeën met een visie.

Wat dit boekje is?
Het is een tool om verder na te denken en uw hersenen te breken over dat ene geweldige idee dat door uw hoofd blijft spoken. Dat ene niet te schatten superidee dat de wereld zal veroveren. Of op zijn minst uw wereld zal veranderen.

Neem gerust zelf eens een kijkje.
En laat even weten wat je er van vindt.
Ik ben alvast fan.

Puzzel

Standard

Mijn collega Johan, dat is ne straffe.
Echt.
Die maakte bijvoorbeeld een applicatie om puzzels te maken.
De puzzelgenerator.

Nu, een puzzelmaker, dat is niet zo heel nieuw, wel?
Awel, deze wel: die kan ook puzzels publiceren.
Voor iedereen, voor heel het web.

Puzzels dus.

  • kruiswoordpuzzels
  • zweedse raadsels
  • sudoku’s
  • …

Nu ook hier te vinden.
Speciaal voor de mama en de oma en de opa en moemoe en vava.
En ook: omdat het kan!

Carrière

Standard

Volgende paragrafen schreef ik begin september 2010. Het leek me niet zo’n slecht idee om dat nog even ter drafte te bewaren. Het te vroeg of ter ongepaste tijde kond maken van ideeën en meningen heeft al menigeen de dieperik ingesleurd. Zo niet ik!

Professioneel was ik bezig met in een sleur terecht te komen.
Geen andere analyse dan dat mogelijk.
Het was niet anders.

Hier en daar zijn er wat factoren die me dat al een tijdje deden vermoeden (weinig zin om te gaan werken, prikkelbaar, …) maar nu is de knoop doorgehakt.
Vinger op de wonde.
Probleem gelokaliseerd.
Tijd voor een oplossing.

Wat de volgende paragraaf betreft: dat is gemeend, recht uit mijn hart en heeft niets te maken met het exuberante loon dat ik krijg.

Ik heb mijn probleem dan ook even bij één van mijn chefs op tafel gegooid.
Dat ik een beetje niet zo happy in mijn jobvel zit.
Dat ik al een aantal maanden, misschien zelfs een half jaar al, niets nieuws meer bijleer.
Professionalisme ten top, zoals hij daarop reageert.

Dat we er samen eens naar gaan kijken.
Dat ze mij willen houden. *pak van mijn hart*
Dat mijn job goed gebeurt en dat er misschien wel plaats is voor nieuwe dingen.
Eens kijken, peilen en pijlen zetten.
Geen zweverig management gedoe.

Bangelijk.
Ik ben blij dat ik twee-en-een-half jaar geleden de juiste keuze maakte.
En ik hoop dat ik dat nog vaak mag beseffen.

Awel, een half jaar later en geen seconde spijt.
Mijn bazen, dat zijn mannen van stavast die best wel tegen een vraag of een opmerking tegen kunnen. Bazen die je gerust kan aanspreken en grapjes mee kan maken.
Ik zeg u: het is goed bij Motionmill.

UPDATE: er wordt trouwens volk gezocht!

Aprilvis

Standard

Alles wat ik deze week doe, wordt onthaald op hoongelach.
Ik doe nochtans mijn uiterste best om een goede collega te zijn:

  • ik haal lekkere krakelingen
  • ik zorg dat de deur open is ‘s morgens
  • ik haal water als het water op is
  • ik vervang de rol toiletpapier als dat op is
  • ik geef complimentjes bij de vleet
  • etc etc etc: alles wat een goeie collega hoort te doen.

En dan lappen ze je zoiets:

aprilvis

Dank u wel toffe collega’s.
De sfeer is wederom een feit.

Werktransfer

Standard

Ik kondigde ooit op café aan dat 2008 het jaar van de ommekeer zou worden.
Dat ik mezelf in 2008 eindelijk eens ging ontplooien tot wie ik nu eigenlijk echt ben.
Geen idee of dat dat echt gaat lukken, dat ontplooien, maar een ommekeer is zeker het geval.

Op 5mei schakel ik officieel over van Sogeti naar Motionmill.
Van Test Engineer naar Account Manager.
Van overal-te-lande naar Berchem.
Van auto naar fiets.

De overstap zat er al een hele tijd aan te komen.
Ik had en heb nood aan iets anders, iets nieuws.
Een job die het hele jaar door werk biedt.
Een job die niet geheel en al afhankelijk is van de netwerkperikelen van een testomgeving.
Een job die meer is dan een dagvulling…

Want versta me niet verkeerd: ik ben de afgelopen twee jaar uitgegroeid van een testnoob tot een goede tester.
Ik vind het zelfs oprecht fijn om te testen.
Maar dan moet er wel te testen zijn.
Grootste frustraties van de afgelopen jaren:

  • file (geef mij een job naast de deur)
  • netwerk onbeschikbaar (aaargh!)
  • rustige perioden (deftige planning graag)
  • data inkloppen (huur dan een aap)
  • slechte communicatie tussen verschillende partijen (business en dev’s spreken nu eenmaal een andere taal)

Dat de overstap naar Motionmill zou gebeuren, was echter niet zeker.
Er zijn verschillende spelers op de markt.
Ik wist ook niet zo goed wat ik wilde eigenlijk.
Na enkele gesprekken met verschillende mensen in verschillende bureau’s, weet ik echter wel wat ik wil.

Ik wil de spilfiguur zijn tussen alle partijen waarmee een bureau te maken heeft.
Ik wil netwerken, relaties opbouwen en projecten opvolgen.
Ik wil levenskwaliteit behouden: geen vijftien uur per week in de auto voor niets.

Carrière?
Het grote geld?
Dikke bedrijfswagen?

Nu even niet.