Home is where the heart is

Standard

Het was wat raar van de week, bij de notaris. Een som geld die niet echt van ons is werd geruild voor een sleutelbos van ons nieuwe huis. Ons huis. En sinds een paar uur ook onze nieuwe thuis.

Vanmorgen heel vroeg met een ploeg verhuizers al onze spullen van de ene thuis naar een ander huis gebracht, met achterlaten van een reuzegoede ijskast, een dressoir en een dijk van een tafel. Kerselaar, goed voor zes tot twaalf mensen. (En te koop)
Alles bij elkaar in Deurne, in onze kelder en onze hof. Met een tafel en een bank. En pasgemaaid gras.

In Deurne.
Aan het Te Boulaerpark.
Omdat het daar schoon is.
Omdat daar vanaf nu onze thuis is.
Want wij, wij zijn thuis waar dat we zijn.
En gij?

Apps for Antwerp

Standard

http://www.appsforantwerp.be/

Na de open data van Gent een tijd terug (vorig jaar? Twee jaar geleden?) springt nu ook Antwerpen op die kar.
Mooi zo, want app bouwend Antwerpen was al langer vragende partij, kijk maar naar de Velo apps / wars.
Op 8 december is er iets georganiseerd, met als uitkomst een verkozen idee.

Vanaf morgen zijn de datasets (of toch al een paar) openbaar en kan het bedenken beginnen!
Wie bedenkt er mee een idee?
Ik vind dat spannend, dat.

Burgemeester, meneer, burgemeester.

Standard

Verkiezingen voor een stad die me na aan het hart ligt.
A. Mét vreugde streepjes.
Een stad als zovelen, maar met een stukje muziek in elke hoek.
Swingend kan je hier rondlopen, dansend kan je naar de winkel.

Natuurlijk zijn er ook hier issues.
Problemen met huisvesting, criminaliteit, drugs en illegalen.
Vervelende momenten op de ring en op de Leien, als je daar staat in de auto, te wachten tot de file zich oplost.
Vuilzakken opengereten door dronken studenten, een achteloos achtergelaten fiets op een auto.

En toch woon ik hier graag.
Omdat de vibe goed zit.
Omdat de fietskes altijd beschikbaar zijn (of toch binnen het half uur, àls je een kaart hebt).
Omdat er weer (hier en daar toch) meer café’s opengaan, omdat er veel creativiteit in de lucht hangt.
Omdat ik hier woon.

Verkiezingen dus.
Minder erg dan toen het Vlaams Blok nog leefde, maar toch.
Ik kon een huivering niet inderdrukken toen ik de cijfers zag.
38% en een klets. Tegen begot 29% en nog wat.
N-VA tegen de Stadslijst.
Ik kreeg de kriebels en werd een beetje bang.

Wat met de stad?
Wat met dat wat goed ging?
Zouden nu alle andere problemen eerst worden aangepakt?
En waarom is die winnaar zo zuur gezind?

Ik heb nog maar zelden gehoopt dat ik me zo schromelijk heb vergist als vandaag en gisteren.
Zondag was ik nog wat verbouwereerd (en had ik een enorme snotvalling).
De keuze die ik maakte was blijkbaar niet de juiste om te beslissen over onze stad.
Niet dat dat ook maar iets verandert hoor. De essentie blijft dezelfde, maar de schwung is er uit.

Ik hoop dat ik me heb vergist en dat u er wel iets van bakt, burgemeester.
Dat u niet alleen de fijne zaken en de mooie projecten verder zet, maar dat u ook de door u zo graag aangehaalde problemen meteen even oplost.
Met liefde, of met harde hand.
Ik hoop dat u regeert als burgemeester en niet als confederalist.
Wacht u daar nog maar even mee.
Want u bent burgemeester, meneer, burgemeester.

Ik wens u succes.
En hoop dat u er wat van bakt, de komende zes jaren.
Want zolang hoort u hier.
En dat mag best met wat schwung zijn.

Of met een gezellig ploatje.

Nostalgie: Antwerpenblogt.be, blogcom en de Bwards

Standard

Het spookt al een paar weken in mijn hoofd, sinds ik me bewust werd van de BCA12 andering en ook nog daarna: ik draai al een tijdje mee in de blogscène.
Ik herinner me in elk geval de eerste antwerpenblogt.be meeting in nog erg goer (vooral de tussenbollekes van de Pol zijn blijven hangen: nog steeds hersenschade). Ook de eerste Blogcom, in’t Pakhuis met goed volk en vele liters Bangelijke.
Kers op de taart: Bwards! In het Toneelhuis.

Serieus: als je dit nog kent, dan zijt u reeds oud en al lang bezig met den internet!

Antwerpenblogt.be

Zo vond ik pas dit mailtje, van 23 september 2005:

Hey allemaal,

volgende week is het zover: op vrijdag 30 september 2005 komen we samen, op de valreep van de officiële lancering van Antwerpen Blogt (op 1 oktober 2005).
Daarom spreken we om 20.00u af in café De Nieuwe Linde, Pacificatiestraat 49. Zo krijgt iedereen de kans om nog wat ideeën te spuien, mekaar eens in real life te zien en nog wat inspiratie op te doen voor een vliegende start van dé Antwerpse stadsblog!
Gelieve even door te mailen of je al dan niet mee komt feesten…

Tot vrijdag,

Te zot.
Antwerpen Blogt was toen een tegenreactie op het intussen (in Gent) meer dan succesvolle gentblogt.be, maar wegens de één of andere reden kwam het dan uiteindelijk toch niet van de grond zoals we eigenlijk gedacht hadden.

Mensen die ik me van daarbij te zijn nog herinner: Lieven, Stefaan, Niko, Kevin, Pol, Jeroen.
Good old times!

Blogcom

Wat me erg aanstond aan die eerste ontmoeting was het “mekaar eens in real life zien”.
Dat smaakte naar meer en dus deed Jeroen (again) een isnpanning om zo wat volk bijeen te krijgen. Mij omgeving snapte er niets van: bloggers? In’t echt zien? Dafuq gast?!

Tja, ‘t was ook wel wat zot.
Vooroordelen over nerds leefden blijkbaar bij iedereen. En werden even makkelijk de kop ingedrukt.
Super gezellige avond, goe volk en goe bier: den Bangelijke werd in pitchers geserveerd!

Mensen die ik me van daarbij te zijn nog herinner: Kevin, Jeroen, Rik, Cindy.

Michel was er niet, Maarten wel.

Aah, memories…

Bwards

Met al die bloggers en nerds moest er iets met lijstjes en competitie uit de bus komen.
Bwards = blog-awards.

Goeienavond, maar vooral draaiend rond de mensjes: online werd offline.

Zowel de Standaard als Gentblogt berichtten erover.

En nu?

Tegenwoordig is het al wat Twunch en Twoooze en Barcamp wat de klok slaat.
Niet te vergeten alle productlaunches, Girl Geek Diners en gewoon op straat en café mekaar tegenkomen.
Ik vind dat heel fijn, de mens achter de avatar ontdekken.

Leve ‘t Internet, leve den offline!

 

Trouwens, ben ik u toendertijd eens tegengekomen?

 

 

 

Met de fiets door de stad

Standard

De stad trakteert binnenkort een ontbijt aan alle mensen die met hun fiets gaan gaan werken.
Al de derde keer op rij ga ook ik daar ontbijten. Want ik, ik ga met de fiets werken.

Speciaal dit jaar is dat er een soort van tentoonstelling / gallerij rond het evnet event hangt. Met foto’s van fietsers en hun fites, door Niko Caignie.
En die vroeg om mijn fiets te mogen fotograferen.
Ik gaf akkoord, maar alleen als ik er ook bij op mocht.

Het Joodse Avontuur

Standard

Afgelopen vrijdagnacht was één van de merkwaardigste nachten die ik ooit meemaakte.
Niet alleen omdat er allerlei gebeurde dat niet gepland was, maar vooral omdat er allerlei gebeurde dat ik me nooit had kunnen voorstellen.
Ik vertel u het verhaal zoals het geschiedde, er zijn geen special effects of overdrijvingen aan toegevoegd.
De karakters en het beschreven voedsel zijn, voor zover ik kan inschatten, koosjer.

Na een terrasje-after-work-plus-een-blits-cafébezoek reed ik naar huis.
We leven momenteel rond de klok van enen. Theoretisch al zaterdag, dus.
Ik vertoefde in een zeer uitgelaten bui, luisterde naar luide muziek en fietste stevig door.
Ik was moe en wilde mijn bed opzoeken.

Plots!
Een dame op het fietspad die me gebaart te stoppen.
En iets zegt, maar door het geblaas van The Prodigy in de iPod versta ik er niets van.
Ik vraag om herhaling en de vraag klonk even bizar als hoe u ze hier leest: “Kan u even op het knopje van de lift komen drukken?”
Excuseer? “Er staat een man op de tweede verdieping en die wil naar beneden, maar kan dat niet.”

Mijn eerste reactie is om de brandweer te bellen. Dat lijkt me de juiste keuze: wat kan ik in godsnaam doen om iemand naar beneden te helpen?
Veel blijkbaar. De enige actie mijnentwege was om op het knopje van de lift te drukken.
Pardon? Stel het u even voor: midden in de nacht, van straat geplukt door een wildvreemde maar vriendelijke dame die vraagt om op de tweede verdieping op het knopje van de lift te komen drukken. Eén van de mij onbekende versiertruken.

En dat ik dan daarna ook maar een glas moet komen drinken.
Euhm.
OK, denk ik.

Ik help de brave man naar beneden (zijnde: ik druk op het knopje, de lift gaat van de tweede verdieping naar het gelijkvloers en de mensen zijn beneden.
Bedankingen langs alle kanten!
Goh, held, denk ik dan maar?

Wanneer ik twee minuten later bij Joseph in de living zit, wordt alles kort uitgelegd.
Dat het Sabbat is, en dat zij, vrome Joden, dan geen elektriciteit mogen gebruiken. Maar dat de man in kwestie moeilijk te been is en de trap niet op of afgeraakt en dat het wel zo sympathiek was dat ik even wou helpen.
Maar dat ze me dan ook wel erg graag op gepaste wijze willen bedanken.

Een glas wodca en wat fruitsap, snoep en lekkernijen, cake en nootjes.
Maar vooral: twee uur gebabbel en gedachtenwissel over het Jodendom, deWesterse  maatschappij en hoe die twee met elkaar samenhangen. Of net niet.
Mijn eerste echte ervaring met de Joodse gemeenschap is een feit.

Ik ben erg blij dat ik dat een keer mocht meemaken en ik hoop dat dat nog een keer voorvalt.
Warme, open en vriendelijke mensen, die Joden.
Joseph en David: erg bedankt!

Zondag op de markt

Standard

Rap rap naar de vogelmarkt om groenten en fruit, maar net op tijd om just te laat te komen.
Iedereen kraamde op, de restjes bleven achter. Wat appelsienen en appels was wat restte.
Een brood van Marocco Nuts en een tapenade vormen de brunch, een muntthee en lait Russe sluiten af.

En dan nog wat pintjes met een heleboel marktkramers. De gazet en wat gesprekken de zondag is een feit.
Antwerpen, daar valt altijd iets te beleven. Zeker op zondag, als je buitenkomt.

The Highlander Whisky Tasting

Standard

Het was een wild plan, een maand of twee geleden. Wild zoals de beste plannen zijn.
Wild als in: Ah ja. Ja. Jaah!
Een whiskytasting doen.
Goe plan.

Er werd gedoodled, gemaild en afgesproken.
Een locatie was niet al te moeilijk: The Highlander is naast de deur.
Bijna letterlijk, op 400m na dan.

George, de waard en whiskytastinggastheer ging ons voor naar de kelder waar er voor iedereen al zes glazen waren ingeschonken.
Praktisch gezien, want de kelder was eerder krap, met zeventien personen.
Getuige drie omgestoten glazen geestrijk vocht.
Geen punt, start.

Zes whiskies

Zes whiskies werd eer aangedaan op een gezellige manier.
De kleur, neus, maak en afdronk werden vakkundig toegelicht: dat de neus niet te diep in het glas hoort, dat je best goed walst in de mond en dat er onderaan de tasting notes wat suggesties stonden voor de smaken, kleuren en geuren.

De eerste proefronde werd gevolgd door een tweede.
Aangezien de neus eerst goed moet wennen aan de typische whiskygeur, was die tweede ronde een zeer grote verrassing. Niets dan lof voor de manier van aanpak. Well done George!

Dat je er door toevoeging van een paar druppels water iets geheel anders van kan maken was voor iedereen nieuw. De ooh’s en de aah’s waren dan ook niet van de lucht. Chocola, caramel, citrus, de geur van een oude snoepkast (“met van die borstbollen in!”) en zelfs de geur van Granny Smith. De appel, wel te verstaan.
Een geur en smaak sensatie die haar gelijke niet kent. Of toch nog niet is tegengekomen.

Haggis

Na de zevende whisky (naar keuze) werden er grote borden met Schotse hapjes aangedragen.
Haggis op een toastje, haggis in een worstenbrood, Roquefort met whisky (hemels!), zalm, kaas en uienconfituur en een mini quiche.
Wel, ze kunnen koken, daar bij The Highlander.
En haggis, da’s eigenlijk gewoon keilekker.

Ik durf er van uit te gaan dat we dat nog eens doen.
Met andere whiskies, maar wel met dezelfde gastheer.

De whiskies

  • Glen Moray

    • 12 jaar, 40%
    • Licht van kleur, kruidig van smaak, vanille in de neus en een lange afdronk.
      Met een beetje water erbij zeer lekker.
    • Glen Moray Brand
  • Glen Ord

    • 12 jaar, 43%
    • Een fruitige geur, met een toets van hooi en een houten smaak. In de tweede geurroonde kwamen er mokka en citroen aroma’s naar boven. Erg lekker met een weinig water erbij.
    • Glen Ord Brand
  • Edradour

    • 10 jaar, 40%
    • Zonder water mijn favoriet. Een neus van sherry en een kruidige smaak. Helaas erg flauw als je er water bij doet.
    • Edradour Brand
  • Clynelish

    • 14 jaar, 46%
    • De whisky met de appelgeur. Als je diep genoeg ruikt. Zeer fruitige smaak mits gemengd met water, anders blijft de turf geur erg goed doorkomen.
    • Clynelish Brand
  • Spring Banks CV

    • 46%, zonder leeftijd: Chairman’s Vat
    • Caramel en citrus geuren, gemengd met de geur van een Chirozondag: vochtige aarde. Smaak van drop en zoethout, branderig en rokerig.
    • Spring Bank Brand
  • Jura

    • 16 jaar, 40%
    • De geur van een oude snoepkast. Best zonder water ook. Zeer lekker.
    • Jura Brand

Administratie

Standard

Vandaag werd de eerste stap naar het burgerlijk huwelijk gezet.
Een kleine, doch niet onbelangrijke stap: de administratieve molen in gang zetten.

Bellen met de Stad en geboorteaktes laten zoeken.
Ze gingen een briefke sturen als we mogen langskomen.
Mailen is nog altijd niet van deze tijd blijkbaar.

Soit.
De komende weken wordt 15 augustus 2011 officieel gemaakt.
Om het geheel dan op 1 september te voltrekken en de weken/maanden/jaren daarna te consumeren!

Koffie

Standard

Ik ben een koffiedrinker. De hele dag door.
Thuis Nespresso, gemalen bonen op het werk en elders wat de koffiepot schaft.
Ik drink koffie omdat ik dat gezellig en lekker vind.

Het gebeurt dan ook wel eens dat ik in een koffiebar terechtkom.
Liefst iets in de buurt (bij Broer Bretel of zo) of wat verder, bij de Caffènation.
Maar zaterdag had ik een date met de mama. In het station.
En waar spreek je dan af? Bij Starbucks.

Niet direct een succes.
Koffie bestellen is er geen sinecure, vier helpende mensen verder (na aanschuiven in een enorme rij) was er wat onduidelijkheid over de bestelling en zitten bleek in eerste instantie ook niet evident.
Goed gebabbeld, dat wel.
Dat de mama een goed examen had gedaan.
En dat er vanalles was gebeurd de laatste weken en er nog meer te gebeuren staat de komende tijd.
Tof.

Maar in het station: loop wat verder en ga een koffie drinken bij Einstein Kaffee.
Serieus, als je koffie wil: one place to go.
En ‘s morgen krijg je er ook croissants.
2 euro voor een croissant en een koffie.

Parate kennis

Standard

Ik vind dat plezant eigenlijk, zo wat dingen weten.
Een specialist ter zake durf ik mij niet altijd noemen, maar vaak ben ik wel degene met de meeste parate kennis op dat moment in het gezelschap. Zegt veel over het gezelschap en mijn omgeving, maar toch: van bepaalde zaken heb ik best wel wat parate kennis.
In die zin dat ik zonder dralen een zinnige uitleg kan geven op pertinente vragen.

U mag mij in het voorbijgaan gerust vragen stellen over volgende in willekeurige volgorde geplaatste onderwerpen:

  • Antwerpen
  • Crossfit
  • QR codes
  • WordPress
  • het internet, social media, online marketing, SEO
  • Magento, e-commerce software
  • Ubuntu voor huis- tuin- en keukengebruik
  • lopen en joggen
  • Belgische bieren
  • Goede restaurants
  • Lekker eten
  • Communicatie
  • omgaan met mensen en beesten

Over sommige zaken heb ik echt geen mening en geen kennis.
Zo zwijg ik in discussies over design en stijl. Ik zeg u alleen of ik het mooi vind of niet.
Maar ook van inschrijvingsriten van hogere machten, filosofie en details over de meeste theorieën heb ik geen kaas gegeten.
Politiek vind ik gezeik, godsdienst even zeer en ook elektronische hefbomen: no thanks.
Maar als ge echt wilt, vorm ik daar wel een mening over.

Daarom: vragen staat vrij!

Vino Teka

Standard

Of we eens zouden gaan gaan zien bij “die wijnbar vlakbij”. Bwoa jot. Wijn, bar en vlakbij, dat is perfect op een rustige donderdagavond.
En perfect was het.
De barman vroeg wat we zochten, liet wat suggesties proeven en wij proefden, kozen en keuvelden een eind de nacht in. En toen kwam er nog een glas en gingen we naar huis want dat was vlakbij en wel zo gemakkelijk.

Als je van wijn en proeven houdt, hou je hun site best in de gaten. Ze doen daar geweldige foodpairing, liet ik mij vertellen.
Lid worden en kiezen wat er op de kaart komt? Check.

Zo in de stad wonen vlakbij alles bij, ik hou daar van.

Het Museum Aan de Stroom (MAS)

Standard

Van tijd tot tijd moet een mens eens niet te ver kijken.
Blijf onder uw kerktoren en zie wat er gebeurt. Onze kerktorens (op adem-inhoud-afstand al vier of zo) zijn uitermate geschikt om eens onder te blijven. Altijd is er wel wat te zien, altijd is er wel wat te beleven.

Sinds 17 mei voegde de stad daar ook het MAS aan toe.  Een mas-todont van een gebouw met, zoals wel vaker, een pak voor- en tegenstanders. Over de schoonheid van het gebouw is de laatste noot nog niet gezongen, maar laat dat de pret niet bederven. Ik liep er even binnen (en spaarde een punt op mijn A-kaart) en zag volgende dingen:

  • vriendelijk onthaal. Echt. Wat een fantastische mensen werken daar!
  • roltrappen tot boven aan het panoramisch dak. Easy does it!
  • een zicht. Serieus: wat een uitzicht! (hoewel het uitzicht van op de Boerentoren wel imposanter is)
  • overal WiFi (goed voor de Nomadz onder ons)
  • een pracht van een gebouw. Ik was onder de indruk, in elk geval.

Awel, het MAS, er wordt veel over gescreven, maar het is een aanrader.
De verschillende musea zijn voor een volgende keer, maar het panorama is sowieso de moeite. En gratis.

Het zijn dit soort attracties waar ik in andere steden naar op zoek ga: mooi en gratis.
Gaan we volgende keer samen eens tot boven?