Het grote baardonderhoud

Standard

Na de “Grote Ochtendlijke Reinigingswind” het belangrijkste moment van de dag.
Het temmen van de baard.
Het in de plooi trekken van de weerbarstige gezichtsbeharing.
Het voor de dag komen wat passelijk maken.

De getrimde baard

Een baard van gelijke lengte onderhouden is zeer eenvoudig.
Zelf te bepalen hoe lang of hoe kort, van een millimeter of 3 tot een dikke twee cenntimeter.
Persoonlijk vind ik dit het beste wanneer de baard niet langer is dan een centimeter, anders wordt het hoofd enorm rond.

Nee, dan strak en afgelijnd.
Bij deze exemplaren valt het nog wel mee van werk. Exact hetzelfde als het maaien van de gazon. De gezichtspelouse is echt zeer makkelijk stijlvol te houden:

  • eens per 2 weken trimmen met de tondeuse, alles op dezelfde stand
  • de kantjes straktrekken met een “krabberke” of een scheermes
  • af en toe de baard eens wassen met shampoo en conditioner

De baard in model

Een gemodelleerde baard is een ander paar mouwen.
Hiervoor is professionele hulp nodig en dagelijks wat licht onderhoudswerk.

Kleine kanttekening: om een deftige baard te laten groeien, is vooral veel geduld nodig.
Vergelijk het met het laten groeien van een nieuw kapsel: die vervelende, belachelijk ogende tussenperioden, die heb je ook bij een baard.
Bah.
Daarom een brotip: laat een baard in model, in model.
Doe niet wat ik wel (meermaals) deed en trim het gewas. Je krijgt er spijt van.

De baardenkapper

Het in model gieten van een baard is niet iedereen gegeven.
Er zijn naar men zegt mensen die dat dat bij zichzelf kunnen, maar ik kan het niet.
Ik ga daarvoor steevast langs bij een echte herenkapper, met verstand van baarden.
In het Antwerpse: Chaplin’s Barbershop, Brabo’s Hand of Sir Richard. Bij De Cliént lopen vast ook goede baardenkappers rond, maar daar ben ik zelf nog niet geweest.
Mijn voorkeur: Sir Richard. Online afspraak boeken, snel en goed geknipt. En een tas koffie.

Het te kiezen model hangt vooral af van het gezicht en de schedelvorm, maar ook van de goesting.
De lengte: hoe langer hoe beter.
Size matters.
MOAR BEARDS!

Wat je wel zelf kan: kantjes straktrekken.
Met een “krabberke” of een scheermes.

Het dagelijkse ritueel

Ik heb verschillende opties, die ik afwisselend gebruik.
Van gemakkelijk naar arbeidsintensiever komt het neer op volgende mogelijkheden:

Spoelen met koud water

Niet moeilijker dan dat het klinkt: kraan open, baard erbij, veelvuldig water aanbrengen.
Hoe kouder hoe beter. Ben je ineens goed wakker.
Mijn go to solution bij weinig tijd, ‘s morgens vroeg voor het sporten of op een lamme-tamme-weekenddag.

Baardolie

Er zijn in de handel verschillende baardolies te krijgen. Allemaal nogal duur, vind ik. Goed en welriekend, zeker. Maar toch. Zelf ga ik sinds kort voor pure jojoba olie met één of meerdere essentiële oliën gemengd. Myrtle, cypress, peppermint.
Fris, fruitig, goedkoop.
Vooral geschikt voor een zachte welriekende baard, minder geschikt om alles in de plooi te leggen.

Baardwax

Voor dagelijks gebruik kies ik voor  Murray’s Beeswax.
Zeker als de baard wat voller en weerbarstiger is, is dit perfect om alle plooien glad te strijken.
Geurloos, smaakloos en houdt de hele dag.
Ik gebruik het vaak in combinatie met één of andere baardolie.

Beard balm

Voor echte mannendagen.
Dagen dat er iets speciaals op de planning staat.
Dagen die meer awesomesauce kunnen gebruiken.
Ik ga dan steevast voor de Damn Good Soap Company’s Beard Balm.
Heerlijk zacht, creamy en stevig.
En het ruikt beestig goed!

En jij?
Hoe onderhoud jij je baard?

Run for Life: het resultaat

Standard

Er werd gelopen en gedronken en geweldig hard gelachen.
Goesting, zweet en plezier.
En geld.

Afgelopen week stond de teller op een dikke 650 euro, intussen schatten we een pak hoger.
De juiste cijfers komen pas in het begin van het nieuwe jaar binnen, MAAR!

Op basis van rondvraag en enthousiasme durven we stellen dat we naar de tweeënhalf duizend gaan.
Tjakkaa!

Dankzij de geweldige steun van Sportorders.eu kon iedereen zich laven aan 100liter First Class Nutrition Elektrolyte Agrum. En een reepke bananabread. Mannekes, op ons sloefen.

Dikke respect aan de marathonlopers, de helpers en alle andere-afstands-lopers!

U was geweldig.

 

Mentor

Standard

Ik ben op zoek naar een mentor.
Of meerdere mentoren.
Of misschien helemaal niet op zoek, misschien heb ik er al wel een heleboel.

Wacht.
Begin, beginnen.

Het gebeurt dat ik met een heleboel vragen zit.
Over vanalles. Het leven.
Professioneel dan wel privé.
Over balans en evenwicht. Eigenheid en rekening houden met.

Nu, als ik zelf niet direct een goed antwoord kan bedenken, loop ik aan bij anderen.
Mijn vrouw, moeder, vader, vrienden.
U kent dat wel. “Seg, ik zit met iets…”

Meestal komt er dan, door er over te babbelen, wel een oplossing.

Maar voor de wat grotere levensvragen over de toekomst en al, heb ik graag een wat diepgaander gesprek.
Niet te lang (een tas koffie of een broodje lang is meer dan voldoende) maar wel diep.
Er zijn zo een aantal mensen in mijn omgeving bij wie ik daarvoor kan gaan aankloppen. Mensen naar wie ik een mailtje stuur en vraag of ik even wat tijd mag kopen. En wanneer dat dat past.
De afgelopen weken zeiden er al een paar: ja natuurlijk, past het je *dan*?

Geweldig.
Kracht van een netwerk en van goede mensen.
Een goed netwerk, eigenlijk.

Officiële mentor

Via Jan Daghelinckx kwam ik bij de podcast van Tim Ferris uit.
In aflevering vier babbelt Tim met Ryan Holiday, een jongeling die het al ver heeft geschopt. Zo werkte hij als twentysomething als marketing director bij American Apparel. Het was een gesprek over stoïcisme en hoe dat, onder meer, de Meditations van Marcus Aurelius kunnen leiden tot een beter leven.

Op een gegeven moment haalt Ryan de spreekstok naar zich toe en brengt het gesprek (kort) op mentorschap. Hoe hij daar mee omgaat. Het meest opmerkelijke vind ik, is dat hij niet steeds naar een mentor toe stapt om te vragen “Hoe zou jij het doen?” Of “Wat is het antwoord op…?”

Want dat dacht ik altijd dat je deed met een mentor, leermeester of hoe je het ook wil noemen.
Nope.
Niet dus.

In zijn stuk op Medium haalt Omid Scheybani het volgende aan:

2) Everyone is just one coffee away from you. Ask for it.

Dit gaat dan wel over Google, maar ik merkte de afgelopen weken dat dat ook echt zo is.
Een koffie, een pintje, een falafel. Whatever.
Vragen staat vrij. Hoe concreter, hoe beter.

  • Wel: wat denk je van deze titel voor een blogpost?
  • Niet: kan je dit artikel eens nalezen en aanvullen?

Wat Ryan Holiday nog meer aanhaalt: je moet het niet steeds écht vragen.
Veel wordt al opgelost door je af te vragen: “Wat zou Mister/Misses X doen?”
Lukt alleen als je mensen goed kent, natuurlijk, maar toch.

En daar was mijn leermoment.
Denk eens hoe iemand denkt.
En verifieer dat later even.
Of ga er gewoon iets mee eten of drinken.

En eigenlijk, wist ik al heel lang hoe het moest…

Southpark, dat zit vol levenswijsheden.

My favorite recipe on IFTTT

Standard

IFTTT Recipe: When I visit the White House, tell Barack I'm out front. connects android-location to twitter
IFTTT is een geweldige website.
Het maakt het leven automatisch en gemakkelijker.
Kom je thuis? Zet de WiFi op je telefoon aan.
Ben je op je werk? Zet in je calendar hoe lang je daar bent.
Driemaal daags een sms sturen aan vrouwlief? Consider it done.

Maar het beste: laat Barack weten dat je in de buurt van zijn mansion rondloopt.
Geniaal.

Fed Up: a sugar sweet documentary

Standard

This Film Exposes the Bitter Truth About Sugar and America’s Obesity Problem

Screen-Shot-2014-04-10-at-12.32.19-PM

In Super Size Me, Americans learned about the health risks of McDonald’s. In Food, Inc., we saw the nutritional and environmental devastation brought on by industrial agriculture. Now, a new documentary promises to lay bare what Dr. David Kessler, a former Food and Drug Administration commissioner, calls “one of the greatest public health epidemics of our time”: junk food and the obesity crisis.

link

Ik hoop dat er een dag komt dat de overheid haar ogen opendoet en zich gaat bezighouden met dat wat écht belangrijk is. Gezondheid van het volk.

De film is ondertussen overal te koop.

Run for Life 2014

Standard

Voor de vierde keer ondertussen, lopen we een marathon voor een goed doel.
Dit jaar weer voor SISP, Sebastian Indian School Project. Omdat we daar geweest zijn, omdat dat een Indo-Belgisch project is en omdat dat echt werkt. Ah ja, dat hebben we gezien.

Eigenlijk was het dit jaar moeilijk om iets te organiseren.
Net verhuisd, een kindje, ander werk.
Niet eenvoudig om daar dan nog iets extra bij te nemen.
Maar na het zien van de reportage op Canvas over Kovalam Surfclub, konden we eigenlijk niet terug.
We moeten lopen.

En daarom lopen we.
Op 13 december, van Antwerpen naar Meer.
(Je kan natuurlijk ook halverwege starten, als je een marathon niet ziet zitten.)
Daar worden we opgewacht door een team masseurs en is er eten en de kerstmarkt van de KWB.
Dolle pret, dat staat vast!

Hoe je kan helpen?
Door je in te schrijven op runforlife.be
Of door te sponsoren op

“Kinderen Derde Wereld” – Brussel
IBAN BE57 0000 0399 9935
BIC BPOT BE B1
Mededeling: RUN FOR LIFE 2014

Daddy like a pro

Standard

Ons klein prinsesje is ziek.
Gele snottebellen, hoesten zonder einde, koorts.
Een zielig ziek hoopje mens dat alleen het beste nodig heeft.

Dus moet daarvoor gezorgd worden.
Niet in de crèche, ah nee. Want daar mag ze niet heen.
En dan moet er iemand komen oppassen, want de moeke en de vake moeten arbeiten.

De afgelopen dagen kwam er al een oma oppassen.
Geweldig. De allerbeste zorgen en het volledige vertrouwen.
Wij gerust, Truus blij.

Maar vandaag moet de oma ook werken.
En de andere oma’s ook.
En aangezien ik nog niet was thuisgebleven, is het vandaag mijn toer.

Maar!
Gelukkig is het kleine musje nogal moe en kan ik, dankzij de aard van mijn job, overal werken.
Ook vanuit de living, als ik daar een standing desk maak.
Win!

En dat musje?
Dat slaapt dan in de draagdoek.
Leve de draagdoek! Leve de standing desk!

Ongelukkig

Standard

Ik word daar ongelukkig van, van Syrië.
Dieptriest.
Dan wil naar huis gaan en mijn vrouw en dochter op schoot nemen en knuffelen en nooit meer loslaten.

Shit gasten.
Stop daar eens mee.

Via

De perfecte Facebook post: Magic!

Standard

3 Quick Ways to Build an Effective Facebook Post

3 Quick Ways to Build an Effective Facebook Post

What makes an effective Facebook post? Every savvy social media marketer has asked this question. Luckily for us, there are tons of resources at their disposal. Each week, I see a new article about the “Formula Behind the Perfect Facebook Post.

link

Niet gemakkelijk, om er op Facebook uit te springen.
Het moet binnen de policy vallen en je mag nu ook niemand meer misleiden met clickbait titels en toch bestaat er een geheime formule. De viraliteitsformule.
Echt?

Nope.

Clue van het verhaal: je moet testen.
En uitgaan van de cijfertjes.
Wanneer je weet dat je fans helemaal warm worden van video’s, moet je geen tekstmopjes maken.
Als je er van overtuigd bent dat oneliners met een handgeschreven handtekening je ding zijn, dan moet je dat vooral blijven doen.

Drie dingen:

  1. Check je statistieken en kijk eens welk soort posts het meeste engagement drijven
  2. Denk goed na wanneer je iets post (pro tip: check je stats!)
  3. Test GVDME alles. Probeer eens iets. Advertising? Ja. Test eens met vijf euro. Kijk eens wat het opbrengt. Meet.

Niet zo moeilijk, eigenlijk.
Maar geen geheime formule.
Hard. Werk.
Op Facebook.

Man man man, in wa veur ne weireld leven wij naa?!

Babygadgets: de tricot-slen

Standard

Beste babygadget van de afgelopen maanden? De tricot-slen.

Je wil natuurlijk het beste voor je kindje. Allicht. Maar moet dat dan ook met massa’s toeters en bellen zijn? Moet dat met hoogtechnologische ingrepen en batterijen en ingebouwde wifi?
Nope.
Hét babygadget van de afgelopen vier maanden is de tricot-slen. U kent het vast niet onder die naam, maar als ik u de hippiedraagdoek laat zien, gaan de ogen wijd open, gevolgd door een “Ah ja, natuurlijk!”. Met dan de woorden: “Maar bij mij gaat dat niet werken, daar snap ik niks van.”

Mijn idee was hetzelfde. Al dat hippie gedoe met doeken en organisch katoen en al.
En ingewikkelde knopen. Niks voor deze hippe kerel.
Wel dus.

Tricot-slen knopen

De tricot slen is supermakkelijk aan te doen en babies vinden het geweldig. Of doen toch alsof, want die slapen direct als je ze er in hangt. Ideaal om mee te wandelen, makkelijk mee te nemen en iedereen vindt u direct sympathiek.

Tricot-slen kopen

Wij kochten onze draagdoek bij Dreambaby, maar je kan die natuurlijk ook gewoon bij Babylonia bestellen.
Niet goedkoop, maar ook wel onverslijtbaar.
Het enige nadeel, voor mij: heel warm en zweterig in de zomer…
Maar perfect op een zondag, om mee in’t Rivierenhof te wandelen, bijvoorbeeld.
Heerlijk!

De meeste trends zijn een hype

Standard

European Youth Trend Report (Bright Underground) by Trendwolves is the reference par excellence when it comes to youth trends. Bundling a plethora of future youth trends and its influence on markets …

link

Een supercoole kijk op de toekomst.
Veel zaken die je ziet en zag, dingen die blijvend zijn en dingen die eigenlijk al oud zijn.
Youth culture. En hoe te begrijpen.

Ze doen dat goed, die Trendwolves.
Ik vind dat altijd knap om niet alleen dingen op te merken, maar er ook een blijvende trend in te spotten.
Want laat ons, in alle eerlijkheid en tussen ons gezegd en gezwegen, eerlijk zijn: de meeste trends zijn een hype.

Hier en daar iets dat blijft hangen.
In kunst.
In sport.
In eten.
Alles is een spel en competitie is ogenschijnlijk onbelangrijk.

Daarnaast is het gewoon een cool boek.
Als ik hier nog honderdvijftig euro had liggen, bestelde ik er eentje.
En eigenlijk is dat geen geld eh.

Stel dat jouw nieuwe businessidee er in staat.
En dat je daardoor jouw idee bevestigd ziet.
Hoe cool is dat? Zou dat zijn?
Theoretisch miljonair!

Ik ben blij dat er mensen zijn die tijd, geduld en kennis geven aan dit soort rapporten.
Want dat is nodig.
Visionairen met dromers en ondernemers in hun gevolg.

Ik droom gewoon wat verder.
Van ondernemen, bijvoorbeeld.

Deblockage door de osteopaat

Standard

Na drie jaar crossfit begon er wat sleet op te komen, zei de coach. Een beetje onevenwicht tussen links en rechts, bij een aantal oefeningen.
Een scheef voetje, zei de bewegingsninja.
En pijn aan de rechterschouder wist ik. Na honderd pushups, in elk geval.

Kwam daar een week of vier geleden nog een enorm pijnlijke achillespees bij. Sleet, dacht ik. Niks van, zei een collega-early-bird-crossfitter. Een blokkage in je rug. Verklaart ook meteen de schouder.

Wait what?
Rechterschouder en linkerachillespees? En dat komt door een blokkage in mijn rug? Straf. Heel straf.
En dat ik dan maar naar een osteopaat moest gaan.

Aangezien twee van de vijf broers met herniae sukkelen, nam ik het zekere voor het onzekere en boekte een kraaksessie. Alleen had ik daar toen nog niet over nagedacht, dat dat ook echt zou kraken. Maar dus.
Stond ik van de week bij de kraker van dienst. Een osteopaat in Berchem, op een steenworp van de deur.

“Ah”, zei Philippe, “Dat staat scheef eh. Maar da’s niet erg: ik zet het gewoon weer los. Maar niet recht, want dat komt niet goed.”
Blijkbaar zit ik met een lumbale torsie.
En die verklaart het scheve voetje. Het komt er op neer dat mijn heupen een beetje gedraaid zijn. En dat heeft blijkbaar een effect op heeel diepe buikspieren.

Wist jij dat er een paar heel dikke spieren aan de, let goed op, voorkant van je rug zitten? Ik niet. nu wel. Doordat mijn heupen wat sensueler staan dan die van de doornsee man, trekt dat bij belasting aan mijn achillespees. En gaat mijn schouder hier en daar wat overcompenseren met een overbelast spiertje tot gevolg.

Vuist onder de ruggegraat, adem in – adem uit en KRAK.
Auwtsj.
Nog steeds.
En pijn aan mijn knie, omdat de rug en heupen weer los staan.

Ik hoop dat het beter gaat vanaf morgen.
Want pijn aan de knie, da’s even erg als aan de achillespees en de schouder samen. Maandag weer training, gelijk alsof het niks is.

De crèchecrash

Standard

Na vier maanden is het mooie liedje gedaan.

Mijn twee vrouwen mogen niet meer thuis zijn. Moeten weg. Werken. En spelen met andere kindjes.
Op tijd opstaan en presteren.
Hup! Vooruit!

Ik voelde mij vanmorgen dan ook, met alle lachjes en pretjes erbij, een beetje een verrader. Verrader van het huislijke geluk.
En van de rust.
Niet zo prettig, dat gevoel.

Maar.
De verzorgsters bij de crèche (bij ons zijn dat allemaal vrouwen, wij houden nogal van stereotypen) gaan goed voor ons kampioentje zorgen. Die gaan daarvor springen en voor zingen en flesjes warmen en haar op haar buik rollen en weer terug.
Hoop ik.