Het vaderschap

Standard

We zijn intussen 17 maanden ver in het vaderschap.
Nog geen noemenswaardige burnouts of incidenten geweest, behalve dan met de anesthesist van dienst bij het plaatsen van de buisjes. En met één van de oma’s die mijn oudste prinses een “vuil dink” noemde.
Doede. Ni. Ongestraft.

Nee. Het viel echt al goed mee, tot hier geraken.
Next up wordt een stevige horde.
Prinses nummer twee. Nog zes weken, give or take.
Piepklein boeleke, grote zus en meer feest.

Dat maakt ook dat er keuzes gemaakt worden.
Halftijds gewerkt gaat worden.
Misschien zelfs minder gesport gaat worden.
Want het gaat druk worden.

Heel druk.
Las ik toevallig vandaag nog een stuk over.
Over vaders die huishoudens redden en al.
Hier wordt het huishouden in elk geval niet alleen door het vaderschap gered, tot nu toe.

Wij zijn samen een stevig ouderschap, met op tijd en stond een dikke middelvinger aan alles wat nog moet.
Moet gebeuren. Moet voor de rest. Iedereen is welkom, maar er zal wel eens wat speelgoed of vuile dan wel propere was slingeren. Poetsen is voor de poetsvrouw en de afwas, da’s voor het afwasmachien. Samen in de zetel hangen en niets doen is soms net iets belangrijker.
Nah.

5 thoughts on “Het vaderschap

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *