Carrière

Standard

Volgende paragrafen schreef ik begin september 2010. Het leek me niet zo’n slecht idee om dat nog even ter drafte te bewaren. Het te vroeg of ter ongepaste tijde kond maken van ideeën en meningen heeft al menigeen de dieperik ingesleurd. Zo niet ik!

Professioneel was ik bezig met in een sleur terecht te komen.
Geen andere analyse dan dat mogelijk.
Het was niet anders.

Hier en daar zijn er wat factoren die me dat al een tijdje deden vermoeden (weinig zin om te gaan werken, prikkelbaar, …) maar nu is de knoop doorgehakt.
Vinger op de wonde.
Probleem gelokaliseerd.
Tijd voor een oplossing.

Wat de volgende paragraaf betreft: dat is gemeend, recht uit mijn hart en heeft niets te maken met het exuberante loon dat ik krijg.

Ik heb mijn probleem dan ook even bij één van mijn chefs op tafel gegooid.
Dat ik een beetje niet zo happy in mijn jobvel zit.
Dat ik al een aantal maanden, misschien zelfs een half jaar al, niets nieuws meer bijleer.
Professionalisme ten top, zoals hij daarop reageert.

Dat we er samen eens naar gaan kijken.
Dat ze mij willen houden. *pak van mijn hart*
Dat mijn job goed gebeurt en dat er misschien wel plaats is voor nieuwe dingen.
Eens kijken, peilen en pijlen zetten.
Geen zweverig management gedoe.

Bangelijk.
Ik ben blij dat ik twee-en-een-half jaar geleden de juiste keuze maakte.
En ik hoop dat ik dat nog vaak mag beseffen.

Awel, een half jaar later en geen seconde spijt.
Mijn bazen, dat zijn mannen van stavast die best wel tegen een vraag of een opmerking tegen kunnen. Bazen die je gerust kan aanspreken en grapjes mee kan maken.
Ik zeg u: het is goed bij Motionmill.

UPDATE: er wordt trouwens volk gezocht!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *