Ziek?

Standard

Het is een beetje een getaffel.
Ik ben suf, duf, leeg en volledig zonder fut.
Soms krijg ik een stoot van energie en dat moet de directe omgeving dan ontgelden.
Meestal voel ik me echter als een slappe vod.

En dat al twee weken lang.
Werken ging, vanaf et ontwaken tot een uur of zes.
Geen probleem.
Wanneer ik dan thuis in de zetel ging zitten, viel ik in slaap.
Ik slaap nooit in de zetel.

Problematisch?
Nee, dacht ik.
Feestdagen en alles op’t gemakske en veel slapen en echt, rustig.
Probleem: zelfs tijdens de feestdagen was het kaarsje volledig uit tegen acht uur in de avond.
Uitslapen tot tien uur? Moe zijn van nietsdoen om acht uur.

Problematisch.
Vandaag dan maar naar de lokale sjamaan voor een bloedonderzoek.
Het moet wel dieper zitten dan een reguliere snotneus want ik ben niet ziek.
Alleen moe.
Enorm ergerlijk.
Enorm belachelijk.

Serieus, ik voel me bijna schuldig.
Niet ziek en toch thuiszitten.
De sjamaan zal wel een briefje printen.
Tja, tof is da ni, echt  ni.

Niet dat er niets te doen is, daar niet van.
Maar dat kan ik dan precies toch niet met volle goesting doen.
Opruimen, het jaar in schoonheid afsluiten en met een opgeruimd gemoed weer beginnen.

Morgen uitslag van wat het bloed.
Nu eerst een dutje…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *